O formalismo é unha corrente crítica na literatura que trata de xulgar a obra só polo seu contido, deixando de lado o contexto (como a crítica filolóxica tradicional), o autor (como a crítica psicolóxica) ou o destinatario (como a hermenéutica ou a chamada crítica impresionista). Cultívase a principios do século XX, especialmente en Rusia e Praga, onde se fundiu co estruturalismo.[1][2][3]
O formalismo tenta definir a literaridade, é dicir, obxectivar o que distingue un texto ordinario da literatura. Por iso incide nas figuras de estilo, xa que o afastamento da fala e linguaxe común ten efectos artísticos e permite identificar a creatividade do autor. Este estilo debe ser tratado cientificamente, baseándose en evidencias do propio texto e non en conceptos subxectivos como a beleza ou a emoción que poden provocar.[4]