Golpe de Estado de xullo (Austria)

Golpe de Estado de xullo

Blindado da policía na Ballhausplatz, xunto á chancelería.
Contexto do acontecemento
Data	25 de xullo de 1934
Lugar	Austria
Impulsores	Partido Nacionalsocialista austríaco, co apoio de Alemaña.
Motivos	Crise política entre Austria e Alemaña.
Influencias ideolóxicas dos impulsores	Nacionalsocialismo
Goberno previo
Gobernante	Engelbert Dollfuss
Forma de goberno	República corporativista
Goberno resultante
Gobernante	Kurt von Schuschnigg
Forma de goberno	República corporativista

O golpe de Estado de xullo, tamén coñecido simplemente como golpe de xullo (alemán: Juliputsch) foi unha tentativa de golpe de Estado perpetrado polo Partido Nacionalsocialista Austríaco contra o goberno conservador católico austríaco entre o 25 e o 30 de xullo de 1934. Aínda que os confabulados lograron tomar a sede do goberno e asasinar o chanceler Engelbert Dollfuss, quedaron rodeados e, faltos de apoio externo, tiveron que claudicar sen poder acadar o obxectivo de impór un goberno pro-nazi dirixido por Anton Rintelen do Partido Social Cristián. A rebelión estendeuse ao resto do país nos días seguintes, mais foi esmagada polas forzas gobernamentais. Como consecuencia do fracaso, o movemento nacionalsocialista austríaco quedou temporalmente moi debilitado. Segundo Villares e Bahamonde, este foi a primerira intentona para levar a cabo o Anschluss.^[1]

Os primeiros plans contra Dollfuss xurdiran a principios do verán de 1933, cando o chanceler austríaco prohibira o partido nazi, mais non deran resultado.^[2] A crise do nacionalsocialismo austríaco, perseguido cada vez con máis rigor polo Goberno, desalentado pola falta de acceso ao poder, desunido e inzado de extremistas que clamaban acción contra Dollfuss conduciu á organización do golpe de xullo de 1934.^[3] O que debera ser un amplo alzamento nacional con apoio militar que derrocara o Goberno de Dollfuss e implantara outro que solicitara a intervención alemá foi en realidade un golpe de man mal organizado protagonizado por 154 nacionalsocialistas que quedaron illados axiña na capital austríaca.^[4]

Os conxurados aproveitaron o cambio de garda da chancelería para entrar no recinto ás 12:53 do 25 de xullo.^[5] Un deles, o ex-sarxento Otto Planetta, disparou dous tiros contra o chanceler cando este tentaba fuxir do edificio.^[6] Dollfuss morreu desangrado dúas horas e media máis tarde.^[7] Ao mesmo tempo que ocupaban a chancelería, os rebeldes tomaban tamén a emisora de radio RAVAG.^[8] Seguindo o plan previsto, dende aló anunciaron a dimisión de Dollfuss e a formación dun novo gabinete presidido por Anton Rintelen.^[8] O anuncio debera desencadear un levantamento nacional en favor do novo Goberno, mais este non se produciu.^[9] Por outra banda, o grupo que marchara capturar ao presidente da república, Wilhelm Miklas, no seu retiro de verán, fracasou.^[10]

O Goberno e a xefatura militar reuníronse no Ministerio de Defensa.^[11][12] Miklas, que rexeitou todo pacto cos rebeldes, nomeou o ministro Kurt von Schuschnigg chanceler interino e ordenoulle esmagar o golpe pola forza.^[13] Finalmente, ás cinco e media da tarde, Von Schuschnigg presentou un ultimato aos rebeldes para que entregaran nun cuarto de hora a chancelería.^[14] En realidade, as negociacións entre os rebeldes e o Goberno estendéronse durante dúas horas máis.^[14] As forzas gobernamentais puideron recuperar pacificamente o edificio arredor das oito da tarde.^[15]

Confirmado finalmente o fracaso do golpe polo embaixador alemán a noite do 25, Hitler ordenou de inmediato negar toda participación alemá no infrutuoso proxecto.^[16] O Goberno alemán viuse en apuros a pesar do desmentido gobernamental polo tardío estalido de rebelións dos seus partidarios nas provincias austríacas, que as forzas gobernamentais non lograron sufocar completamente ata o día 28.^[17] O 26, Hitler nomeou o vicechanceler Franz von Papen novo embaixador en Viena.^[17] Este esperaba acadar o obxectivo de anexionar o país sen ter que utilizar de novo á violencia.^[18] A tarde do día 25, cando Mussolini, que esperaba a visita poucos días despois de Dollfuss, recibiu confirmación do golpe de Estado que estaba tendo lugar na capital austríaca, ordenou de inmediato o avance das forzas italianas á fronteira austro-italiana.^[19] O fracaso do golpe de Estado permitiu que a independencia austríaca se mantivese catro anos máis, ata a anexión alemá do país na primavera de 1938.^[20]

1. ↑ Villares & Bahamonde 2012, p. 301.
2. ↑ Brook-Shepherd 1961, p. 233.
3. ↑ Pauley 1981, p. 127-128.
4. ↑ Brook-Shepherd 1961, p. 232.
5. ↑ Brook-Shepherd 1961, p. 253.
6. ↑ Brook-Shepherd 1961, p. 255.
7. ↑ Gedye 1939, p. 121.
8. ↑ ^{8,0 8,1} Brook-Shepherd 1961, p. 261.
9. ↑ Pauley 1981, p. 131.
10. ↑ Brook-Shepherd 1961, p. 240.
11. ↑ Brook-Shepherd 1961, p. 262.
12. ↑ Gehl 1963, p. 98.
13. ↑ Brook-Shepherd 1961, p. 263.
14. ↑ ^{14,0 14,1} Brook-Shepherd 1961, p. 272.
15. ↑ Brook-Shepherd 1961, p. 275.
16. ↑ Brook-Shepherd 1961, p. 279.
17. ↑ ^{17,0 17,1} Brook-Shepherd 1961, p. 281.
18. ↑ Pauley 1981, p. 135.
19. ↑ Brook-Shepherd 1961, p. 282.
20. ↑ Pauley 1981, p. 136.