Histamina | |
---|---|
![]() | |
![]() | |
2-(1H-imidazol-4-il)etanamina | |
Identificadores | |
Número CAS | 51-45-6 |
PubChem | 774 |
ChemSpider | 753 |
UNII | 820484N8I3 |
KEGG | D08040 |
MeSH | Histamine |
ChEBI | CHEBI:18295 |
ChEMBL | CHEMBL90 |
Ligando IUPHAR | 1204 |
Código ATC | L03 ,(2HCl) ATC V04 CG03 (fosfato) |
Imaxes 3D Jmol | Image 1 |
| |
| |
Propiedades | |
Fórmula molecular | C5H9N3 |
Masa molar | 111,15 g mol−1 |
Punto de fusión | 83,5 °C |
Punto de ebulición | 209,5 °C |
Solubilidade en auga | Doadamente soluble en auga[1] |
Solubilidade en diversos solventes | Doadamente soluble en metanol. Moi pouco soluble en dietil éter.[1] Doadamente soluble en etanol. |
Acidez (pKa) | imidazol: 6,04
NH2: 9,75 |
Se non se indica outra cousa, os datos están tomados en condicións estándar de 25 °C e 100 kPa. |
A histamina é unha amina orgánica involucrada nas respostas locais do sistema inmunitario. Tamén regula funcións normais no estómago e actúa como neurotransmisor no sistema nervioso central.[2] Novas evidencias indican que a histamina desempeña unha función na quimiotaxe de glóbulos brancos como os eosinófilos.[3][4]
Sábese desde a década de 1950, que a histamina está presente no cerebro, pero ata hai pouco non se sabía o seu papel. É sintetizada e liberada por neuronas do sistema nervioso central que usan a histamina como neuromodulador. Fóra do sistema nervioso central é un mediador de medios fisiolóxicos e aumenta a permeabilidade capilar. Encóntrase fundamentalmente en células cebadas (mastocitos) do tecido conectivo e basófilos (un tipo de leucocitos) do sangue periférico.[5]
As propiedades da histamina, anteriormente chamada β-iminazoliletilamina, foron descritas en 1910 polo científico británico Henry H. Dale e colaboradores.[6]
<ref>
non válida; non se forneceu texto para as referencias de nome rubio
<ref>
non válida; non se forneceu texto para as referencias de nome pastrana