![]() | Este artigo (ou sección) está desactualizado(a). A información fornecida mudou ou é insuficiente. |
A historia de Francia abrangue a historia de Francia e a dos seus estados predecesores. Tradicionalmente os historiadores remontan a fundación de Francia ao ano 486, data da conquista da parte máis grande da Galia por Clodoveo I, rei dos francos. O Reino Franco logo francés existiu sen interrupción dende esta época, o que o fai o estado máis vello de Europa. Se o nome de Francia foi empregado de xeito oficial só a partir de aproximadamente 1190, cando a chancelería do rei Philippe Auguste comezou a empregar o termo de rex Francie no sitio de rex Francorum para designar ao soberano, a palabra foi empregada xa correntemente para designar o conxunto do reino, como se ve na lectura do Cantar de Roldán, escrito un século antes. O termo de "Francia" é a continuación do de "Francie", nado no século IX para designar ao reino franco. Dende 1204, o territorio é designado nas cartas baixo o nome de regnum Francie, é dicir reino de Francia.[1] A ocupación humana do territorio que corresponde hoxe a Francia é moi antiga. Aos grupos presentes dende o paleolítico viñeron engadirse, ata o primeiro milenio, as ondas sucesivas compostas de poboación de celtas,[2] romanos, e pobos xermanos, entre os que destacaban os francos. A partir do comezo do segundo milenio a monarquía dos Capetos aseguraba a unidade territorial do país. O período revolucionario remata a súa unidade administrativa e política. O período contemporáneo caracterizouse polos esforzos de unificación cultural, por un enriquecemento do país e por unha chegada de millóns de inmigrantes de Europa, de África e de Asia que profundamente modificaron a estrutura da poboación.