Inmunoglobulina A

Para o concello do Xapón ver Iga.

A inmunoglobulina A (IgA) é un tipo de anticorpo que exerce un papel fundamental na inmunidade das mucosas. Nas mucosas prodúcese máis cantidade de IgA ca de todos os outros tipos xuntos de anticorpos,^[1] e segréganse entre 3 e 5 gramos ao lume intestinal cada día.^[2] Isto fai que supoña o 75% do total de inmunoglobulina producida (pero non da concentración sérica, xa que se perde moita) no corpo.^[3]

A IgA ten dúas subclases (IgA1 e IgA2) e pode existir nunha forma dimérica chamada IgA secretora (sIgA). Na súa forma secretora a IgA é a principal inmunoglobulina atopada nas secrecións mucosas, como as bágoas, saliva, costro e secrecións do tracto xenitourinario, tracto gastrointestinal, próstata e epitelio respiratorio. Tamén se encontra en pequenas cantidades no sangue. O compoñente secretor da sIgA protexe a inmunoglobulina da degradación proteolítica encimática, polo que a sIgA pode sobrevivir nas duras condicións do tracto gastrointestinal e proporciona protección contra os microbios que se multiplican nas secrecións corporais.^[4] A sIgA pode tamén inhibir os efectos inflamatorios doutras inmunoglobulinas.^[5] A IgA apenas activa o sistema do complemento, e a súa capacidade de opsonización é feble. Caracterízase por ter unha cadea pesada de tipo α.

1. ↑ S Fagarasan and T Honjo (2003). "Intestinal IgA Synthesis: Regulation of Front-line Body Defenses". Nat. Rev. Immunology 3 (1): 63–72. PMID 12511876. doi:10.1038/nri982. 
2. ↑ P. Brandtzaeg, R. Pabst (2004). "Let's go mucosal: communication on slippery ground". Trends Immunology 25 (11): 570–577. PMID 15489184. doi:10.1016/j.it.2004.09.005. 
3. ↑ AJ Macpherson and E Slack. (2007). "The functional interactions of commensal bacteria with intestinal secretory IgA.". Curr Opin Gastroenterol. 23 (6): 673–678. PMID 17906446. doi:10.1038/nrmicro2114. 
4. ↑ Junqueira, Luiz C.; Jose Carneiro (2003). Basic Histology. McGraw-Hill. ISBN 0-8385-0590-2. 
5. ↑ Holmgren J and Czerkinsky C. 2005. Mucosal immunity and vaccines. Nature Medicine 11, S45 - S53 doi:10.1038/nm1213