Persa فارسی / Fārsī | ||
---|---|---|
Pronuncia: | /fɒrˈsi/ | |
Falado en: | Irán[1] Afganistán[1] (como dari) Tadjiikistán[1] (como taxico) Uzbekistán (como taxico) [2] Iraq[3] Turkmenistán[4] Rusia[5][6] Azerbaidján[7] | |
Rexións: | Asia occidental meridional | |
Total de falantes: | 81 000 000 (2022) Xunto cos falantes como segunda lingua: 130 millóns[7] | |
Familia: | Indoeuropea Indoiranias Iranias Iranias occidentais Iranias occidentais setentrionais Persa | |
Escrita: | Escrita perso-arábiga. O taxico utiliza o alfabeto cirílico | |
Status oficial | ||
Lingua oficial de: | Irán (como persa)[8] Afganistán (como dari) Tadjiikistán (como taxico) Rusia (en Daguestán como tati)[9] | |
Regulado por: | Academia da Lingua e Literatura Persa (Irán) Academia de Ciencias de Afganistán (Afganistán) Instituto Rudaki de Lingua e Literatura (Tadjiikistán) | |
Códigos de lingua | ||
ISO 639-1: | fa
| |
ISO 639-2: | per (B), fas (T) | |
ISO 639-3: | fas
| |
SIL: | prs
| |
Mapa | ||
Status | ||
O persa ou parsi[11] (فارسی, fārsī) é unha lingua irania occidental, pertencente á rama das linguas iranias da subdivisión das linguas indoiranias da familia indoeuropea. O persa é unha lingua pluricéntrica falada e usada oficialmente en Irán, Afganistán e Tadjiikistán en tres variedades estandarizadas mutuamente intelixibles, chamadas persa iraniano (coñecida oficialmente como persa),[12][13][14] persa dari (coñecida oficialmente como dari dende 1964)[15] e persa taxico (coñecida oficialmente como taxico dende 1999).[16][17] Tamén é falada nativamente na variedade taxica por unha poboación significativa dentro de Uzbekistán,[18][19][20] así como noutras rexións cunha historia dentro da esfera cultural do Grande Irán. Escríbese oficialmente dentro de Irán e Afganistán co alfabeto persa, unha derivación da escritura árabe, e dentro de Tadjiikistán co alfabeto taxico, unha derivación do alfabeto cirílico.
O persa moderno é unha continuación do persa medio, unha lingua oficial durante o Imperio Sasánida (224–651), que á súa vez é unha continuación do persa antigo, que foi usado durante o Imperio Aqueménida (550–330 BCE).[21][22] Orixinouse na provincia da Fars (rexión de Persia) no suroeste de Irán.[23] A súa gramática é semellante á de moitas linguas europeas.[24]
Ao longo da historia, o persa foi considerado prestixioso por varios imperios centrados en Asia Occidental, Asia Central e Asia Meridional.[25] O persa antigo está testemuñado no antigo cuneiforme persa en inscricións de entre os séculos VI e IV a.C. O persa medio está testemuñado en alfabeto arameo (pahlavi e maniqueo) nas inscricións do zoroastrismo e do maniqueísmo entre os séculos III e X. A nova literatura persa rexistrouse por primeira vez no século IX, despois da conquista musulmá de Persia, adoptando dende entón a escritura persoárabe.[26]
O persa foi a primeira lingua en romper o monopolio do árabe na escritura do mundo musulmán, sendo a poesía persa unha tradición en moitas cortes orientais.[25] Como afirmou o erudito británico David G. Hogarth, "Nunca un cativo capturou ao seu captor dunha maneira máis rápida e sutil que o árabe por Persia".[27] Foi usado oficialmente como lingua da burocracia incluso por falantes non nativos, como os otománs en Anatolia,[28] os mogois no sur de Asia e os paxtos en Afganistán. Influíu nas linguas faladas nas rexións veciñas e mesmo máis aló, incluíndo outras linguas iranias, as linguas turcas, o armenio, o xeorxiano e as linguas indoarias. Tamén exerceu certa influencia no árabe,[29] ao tempo que tomou prestado moito vocabulario durante a Idade Media.[21][24][30][31][32][33]
Hai aproximadamente 110 millóns de falantes de persa en todo o mundo, incluíndo persas, luris, taxicos, hazaras, azarís iranianos, kurdos de Irán, baluchis, tats e aimaqs. O termo persófono tamén se pode usar para referirse a un falante de persa.[34][35]
Among other indigenous peoples of Iranian origin were the Tats, the Talishes, and the Kurds.
The Iranian Peoples (Ossetians, Tajiks, Tats, Mountain Judaists)
There began a general promotion of the Pashto language at the expense of Farsi – previously dominant in the educational and administrative system (...) — and the term 'Dari' for the Afghan version of Farsi came into common use, being officially adopted in 1958.
Todo isto afectou ás actividades de tradución en persa, minando seriamente o carácter internacional da lingua. O problema viuse agravado nos tempos modernos por varios factores, entre eles a recolocación do persa de Asia Central, rebautizado como taxico pola Unión Soviética, xunto coas linguas uzbeca e rusa, así como a aparición dun movemento de reforma lingüística en Irán que non prestou atención ás consecuencias dos seus pronunciamentos e actuacións para o conxunto da lingua.
En consecuencia, o número de cidadáns que se consideran taxicos é difícil de determinar. Os taxicos dentro e fóra da república, os académicos da Universidade Estatal de Samarcanda (SamGU) e os comentaristas internacionais suxiren que pode haber entre seis e sete millóns de taxicos en Uzbekistán, que constitúen o 30 por cento dos vinte e dous millóns de habitantes da república, no canto da cifra oficial do 4,7 por cento (Foltz 1996:213; Carlisle 1995:88).
A lingua pahlavi (tamén coñecida como persa medio) foi a lingua oficial de Irán durante a dinastía sasánida (do século III ao VII d.C.). O pahlavi é a continuación directa do antigo persa, e utilizouse como lingua oficial escrita do país. Porén, despois da conquista musulmá e do colapso dos sasánidas, o árabe converteuse na lingua dominante do país e o pahlavi perdeu a súa importancia, e foi substituído gradualmente polo dari, unha variedade de persa medio, con considerables elementos de préstamo do árabe e do parto. (Moshref 2001).
(...) Persian, the language originally spoken in the province of Fārs, which is descended from Old Persian, the language of the Achaemenid empire (6th–4th centuries B.C.E.), and Middle Persian, the language of the Sasanian empire (3rd–7th centuries C.E.).
Do mesmo xeito, o vocabulario central do persa continuou derivando de Pahlavi, pero os elementos léxicos árabes predominaban para temas máis abstractos ou abstrusos e substituían a miúdo os seus equivalentes persas no discurso educado. (...) A gramática do novo persa é semellante á de moitas linguas europeas contemporáneas.
Since the Arab conquest of the country in 7th century AD, many loan words have entered the language (which from this time has been written with a slightly modified version of the Arabic script) and the literature has been heavily influenced by the conventions of Arabic literature.
The Arabic words incorporated into the Persian language have become Persianized.