A literatura siria é a ficción moderna escrita ou interpretada oralmente en lingua árabe por escritores de Siria dende a independencia da República Árabe Siria en 1946. Forma parte da máis ampla literatura árabe. As obras literarias de autores na rexión histórica de Siria dende o Califato omeia considéranse literatura árabe xeral. No seu desenvolvemento histórico dende os inicios das compilacións do Corán no século VII e os rexistros escritos posteriores, a lingua árabe foi considerada unha lingua escrita estandarizada xeograficamente debido ao seu carácter relixioso ou literario. Isto ás veces difire considerablemente das variantes individuais faladas rexionalmente, coma as formas faladas do árabe sirio, o exipcio ou o marroquí.
En árabe, bilad ash-sham refírese á rexión do Mediterráneo oriental coñecida en Europa como Levante. As áreas individuais desta rexión teñen estreitas semellanzas históricas, xeográficas e culturais e durante o Imperio Otomán só houbo divisións administrativas. Especialmente entre as grandes cidades como Beirut, Trípoli, Alepo e Damasco, houbo un intercambio cultural activo tanto no pasado coma no presente.
Os estados modernos de Siria, o Líbano, Xordania, Israel así como as áreas autónomas palestinas só xurdiron a mediados do século XX. Polo tanto, a literatura siria foi referida pola erudición literaria como a literatura nacional da República Árabe Siria, así como as obras creadas en árabe por escritores sirios na diáspora. Esta literatura estivo influenciada pola historia política do país, pola literatura doutros países de fala árabe e, especialmente nos seus inicios, pola literatura francesa.
Tematicamente, a literatura siria moderna estivo a miúdo inspirada en condicións sociais e políticas durante as diferentes etapas da historia recente do país. Outros temas salientables foron a vida cotiá nas grandes cidades, como Damasco e Alepo, pero tamén nas aldeas e cidades máis pequenas, reflectindo a propia experiencia do autor. Especialmente para as escritoras, as condicións de vida específicas de xénero e moitas veces terribles para as mulleres foron un tema central. Ademais destes contextos sociais específicos, expresáronse experiencias humanas xerais como o amor, a sexualidade, o illamento e os temas existencialistas.
Ademais dos principais xéneros literarios como a poesía árabe, a prosa e o teatro, a literatura siria contemporánea tamén engloba a literatura infantil e xuvenil, así como literatura oral e subxéneros como a ciencia ficción, incluíndo ficción utópica e distópica.