Back McLaren Afrikaans ماكلارين Arabic McLaren AST McLaren (Formula-1 komandası) Azerbaijani Мак-Ларэн (аўтагоначная каманда) Byelorussian Макларэн BE-X-OLD Макларън Bulgarian McLaren Racing Breton McLaren BS McLaren Catalan
| |
| Nome completo | McLaren F1 Team |
|---|---|
| Bandeira coa que compite | .svg){kind=small} Reino Unido
|
| Base en | McLaren Technology Centre Woking, Surrey, Reino Unido 51°20′45″N 0°32′52″O / 51.34583, -0.54778 |
| Xefe de Equipo | Zak Brown (director executivo) Andrea Stella (director do equipo) |
| Director Técnico | Rob Marshall[1] (enxeñería e deseño) Peter Prodromou (aerodinámica) David Sanchez (enxeñeiro)[2] (Concepto e rendemento do coche) |
| Pilotos | 4.  Lando Norris81.  Oscar Piastri
|
| Pilotos de probas | |
| Chasis | |
| Motor | Mercedes |
| Pneumáticos | Pirelli |
| Debut | Gran Premio de Mónaco de 1966 |
| Carreiras | 974 (970 saídas) |
| Campionatos de Construtores | 9 (1974, 1984, 1985, 1988, 1989, 1990, 1991, 1998, 2024) |
| Campionatos de Pilotos | 12 (1974, 1976, 1984, 1985, 1986, 1988, 1989, 1990, 1991, 1998, 1999, 2008) |
| Vitorias | 189 |
| Pole positions | 164 |
| Voltas Rápidas | 171[N 1] |
| Puntos totais | |
| Posición no campionato | 1º (666 ptos.) |
McLaren Racing Limited (/məˈklærən/) é un equipo británico de carreiras de motor con sede no McLaren Technology Centre en Woking, Surrey, Inglaterra. McLaren é máis coñecido como construtor de Fórmula Un, e o segundo equipo máis antigo en activo e o segundo equipo de Fórmula Un máis exitoso despois da Ferrari, gañou 188 carreiras, 12 Campionatos de Pilotos e 8 Campionatos de Construtores. McLaren tamén competiu nas 500 millas de Indianápolis, e as 24 Horas de Le Mans, tanto como participante como como construtor de chasis, e gañou a Canadian-American Challenge Cup (Can-Am) campionato de carreiras de coches deportivos. O equipo é unha subsidiaria do Grupo McLaren, que posúe a maioría do equipo.
Fundado en 1963 polo neozelandés Bruce McLaren (1937-1970), o equipo gañou o seu primeiro Gran Premio no Gran Premio de Bélxica de 1968, pero o seu maior éxito inicial foi na Can-Am, que dominaron de 1967 a 1971. Seguiu un novo triunfo estadounidense, con triunfos nas 500 millas de Indianápolis con coches McLaren para Mark Donohue en 1972 e Johnny Rutherford en 1974 e 1976. Despois da morte de Bruce McLaren nun accidente durante unha proba en 1970, Teddy Mayer fíxose cargo e dirixiu o equipo ao seu primeiro Campionato de Construtores de Fórmula Un en 1974, con Emerson Fittipaldi e James Hunt gañou o Campionato de Pilotos en 1974 e 1976 respectivamente. 1974 tamén marcou o inicio dun patrocinio de longa data pola marca de cigarros Marlboro.
McLaren está a usar motores Mercedes-Benz desde a tempada 2021 ata polo menos 2030.[3][4]
En 1981, McLaren fusionouse co Project Four Racing de Ron Dennis. Dennis asumiu o cargo de director do equipo, e pouco despois organizou a compra aos accionistas orixinais de McLaren para tomar o control total do equipo. Así comezou a época máis exitosa do equipo, con motores Porsche e Honda, Niki Lauda, Alain Prost e Ayrton Senna gañaron sete campionatos de pilotos entre eles e o equipo levouse seis Campionatos de Construtores. A combinación de Prost e Senna foi particularmente dominante (xuntos gañaron todas as carreiras menos unha en 1988), pero máis tarde a súa rivalidade agromou e Prost marchou a Ferrari. O equipo Williams foi o rival máis consistente durante este período, os dous gañaron todos os títulos de construtores entre 1984 e 1994. A mediados da década de 1990, Honda retirouse da Fórmula 1, Senna marchou a Williams e o equipo pasou tres tempadas sen gañar. Cos motores Mercedes-Benz, o patrocinio de West e o antigo deseñador de Williams Adrian Newey, chegaron máis campionatos en 1998 e 1999 co piloto Mika Häkkinen, e durante a década de 2000 o equipo foi líder constantemente, o piloto Lewis Hamilton logrou o seu último título en 2008.
McLaren é un dos tres únicos construtores, e o único equipo, que completou a Tripla coroa do automobilismo (vitorias nas 500 Millas de Indianápolis, 24 Horas de Le Mans e Gran Premio de Mónaco), unha fazaña que McLaren logrou ao gañar as 24 Horas de Le Mans de 1995.
Ron Dennis retirouse como director do equipo McLaren en 2009, cedendo o seu cargo ao antigo empregado de McLaren Martin Whitmarsh. A finais de 2013, despois da peor tempada do equipo desde 2004, Whitmarsh foi cesado. McLaren anunciou en 2013 que utilizarían motores Honda a partir de 2015, en substitución de Mercedes-Benz.[5] O equipo correu como McLaren Honda por primeira vez desde 1992 no Gran Premio de Australia de 2015. En setembro de 2017, McLaren anunciou que acordaron un subministración de motores con Renault de 2018 a 2020. McLaren está a usar motores Mercedes-Benz desde a tempada 2021 ata polo menos 2030.[3][6]
- ↑ "McLaren Formula 1 team announces signing of Rob Marshall". Formula1.com (en inglés). 30 de maio de 2023. Consultado o 30 de maio de 2023.
- ↑ "Key out, Sanchez in as McLaren restructures F1 team". autosport.com (en inglés). 25 de marzo de 2023. Consultado o 25 de marzo de 2023.
- ↑ 3,0 3,1 "McLAREN F1 TO BE POWERED BY MERCEDES-BENZ FROM 2021". McLaren Racing. Consultado o 28 de setembro de 2019.
- ↑ "McLaren agree extension to use Mercedes power until 2030". Formula 1 (en inglés). 2023-11-24. Consultado o 2023-11-24.
- ↑ Benson, Andrew (4 de marzo de 2013). "McLaren poised to switch to Honda engines for 2015 season". BBC. Consultado o 7 de xaneiro de 2020.
- ↑ "McLaren agree extension to use Mercedes power until 2030". Formula 1 (en inglés). 24 de novembro de 2023. Consultado o 24 de novembro de 2023.
Erro no código da cita: As etiquetas <ref> existen para un grupo chamado "N", pero non se atopou a etiqueta <references group="N"/> correspondente