Back Nadezjda Kroepskaja Afrikaans ناديجدا كروبسكايا Arabic ناديجدا كروبسكايا ARZ Nadezhda Krúpskaya AST Nadejda Krupskaya Azerbaijani Крупская Надежда Константиновна Bashkir Надзея Канстанцінаўна Крупская Byelorussian Надзея Крупская BE-X-OLD Надежда Крупская Bulgarian Nadejda Kroupskaya Breton
Nadezhda Konstantínovna Krúpskaia (en ruso: Наде́жда Константи́новна Кру́пская), nada en San Petersburgo o 14 de febreiroxul./ 26 de febreiro de 1869greg. e finada en Moscova o 27 de febreiro de 1939, máis coñecida como Nadia Krúpskaia, foi unha escritora, pedagoga e revolucionaria rusa, recoñecida figura do Partido Comunista da Unión Soviética. Foi unha das principais responsables da creación do sistema educativo soviético e pioneira do desenvolvemento das bibliotecas rusas. O seu esposo foi o revolucionario bolxevique Vladimir Ilich Ulianov, coñecido como Lenin.
Nada en San Petersburgo no seo dunha familia nobre empobrecida, a súa nai era institutriz e o seu pai, oficial do Exército con inclinacións políticas radicais.[2] Malia a penuria económica que sufriu a familia ao falecer o seu pai en 1883, logrou completar a súa educación nun prestixioso ximnasio feminino da capital rusa.[2] Permaneceu como profesora nesta institución ata 1891.[2] Convertida ao marxismo a comezos da década, ingresou no Grupo para a Loita pola Emancipación da Clase Obreira, onde coñeceu a Lenin en 1894.[2] Detida en agosto de 1896 como outros membros deste, en 1897 aceptou cumprir a súa condena de exilio interior xunto a Lenin en Siberia, para o que tivo que casar con el por imposición das autoridades rusas.[2] En abril de 1898, partiu a Siberia, onde se converteu en esposa e colaboradora de Lenin.[2]
Máis tarde pasou ao exilio en Europa occidental e converteuse en secretaria da publicación socialista Iskra e logo na do comité central do Partido Obreiro Socialdemócrata de Rusia.[2] No exilio escribiu algunhas obras sobre educación.[2]
Trala Revolución de Outubro, obtivo importantes cargos no Ministerio de Educación, presidido por Anatoli Lunacharski.[2] A partir de maio de 1922, con Lenin doente, reduciu o seu traballo no ministerio para atendelo.[2] Parte da oposición política a Stalin a mediados da década, finalmente uniuse a el na campaña contra a oposición interna do partido.[3] Mantívose como vicecomisaria de Educación entre 1919 e 1939 e como membro do comité central do partido entre 1927 e 1939, ano no que faleceu.[3]