A oroxenia acadiana ou oroxénese acadiana é un episodio de formación de montañas no leste de Norteamérica de longa duración que empezou no Devoniano medio e chegou ao seu clímax a inicios do Devoniano tardío.[1] Estivo activa aproximadamente durante 50 millóns de anos, empezando hai uns 375 millóns de anos, con eventos deformacionais, plutónicos e metamórficos que se estenderon ao Mississippiano temperán.[2] A oroxenia acadiana é a terceira das catro oroxenias que crearon o oróxeno dos Apalaches e a súa cunca. As oroxenias que a precederon foron a Potomac e a tacónica, que foron seguidas por unha etapa de rift e deriva no Neoproterozoico tardío.[3] A oroxenia acadiana implicou unha serie de colisións dos fragmentos continentais de Avalonia co continente de Laurentia. Xeograficamente, a oroxenia acadiana estendíase desde as provincias marítimas canadenses migrando en dirección suroeste cara a Alabama.[4] Porén, a rexión do norte dos Apalaches, desde Nova Inglaterra cara ao noroeste ata a rexión de Gaspé do Canadá, foi a zona máis afectada polas colisións.[2] O seu nome procede do nome da antiga rexión canadense de Acadia.
Foi aproximadamente contemporánea coa fase bretónica da oroxenia varisca de Europa (con eventos metamórficos da mesma época no suroeste de Texas e norte de México) e tamén coa oroxenia de Antler da Gran Cunca.