Parte fraccionaria

A parte fraccionaria ou decimal ou fraccional dun número real non negativo ${\displaystyle x}$ é o exceso máis aló da parte enteira dese número. Este parte enteira defínese como o maior enteiro non maior que x, chamado chan de x ou ${\displaystyle \lfloor x\rfloor }$. Entón, a parte fraccionaria pódese formular como unha diferenza:

${\displaystyle \operatorname {frac} (x)=x-\lfloor x\rfloor ,\;x>0}$.

A parte fraccionaria dos logaritmos, especificamente, tamén se coñece como mantisa; en contraste coa mantisa, a parte enteira dun logaritmo chámase a súa característica. A palabra mantisa foi introducida por Henry Briggs.^[1]

Para un número positivo escrito nun sistema numérico posicional convencional (como o binario ou o decimal ), a súa parte fraccionaria corresponde, polo tanto, aos díxitos que aparecen despois do punto base, como o punto decimal en inglés. O resultado é un número real no intervalo semiaberto [0, 1).

1. ↑ Schwartzman, Steven (1994-12-31). The Words of Mathematics: An Etymological Dictionary of Mathematical Terms in English. American Mathematical Soc. p. 131. ISBN 978-1-61444-501-2.