Patrimonio da Humanidade na Arxentina

Los Glaciares

Misións xesuíticas guaranís

Iguazú

Cueva de las Manos

Península Valdés

Ischigualasto/Talampaya

Manzana e Estancias xesuíticas de Córdoba

Quebrada de Humahuaca

Casa Curutchet

Los Alerces

ESMA

Localización dos sitios da Arxentina na lista do Patrimonio Mundial.Os puntos laranxas representan sitios culturais, os verdes son naturais e os azuis os sitios Qhapaq Ñan.

O Patrimonio da Humanidade da Organización das Nacións Unidas para a Educación, a Ciencia e a Cultura (UNESCO) componse de lugares de importancia para o patrimonio cultural ou natural descritos na Convención do Patrimonio Mundial da UNESCO, estabelecida en 1972.^[1] O patrimonio cultural está formado por monumentos (como obras arquitectónicas, esculturas monumentais ou inscricións), grupos de edificios e ruínas (incluíndo sitios arqueolóxicos). As paisaxes naturais (constituídas por formacións físicas e biolóxicas), as formacións xeolóxicas e fisiográficas (incluíndo os hábitats de especies de animais e plantas ameazadas) e os lugares naturais que son importantes dende o punto de vista da ciencia, a conservación ou a beleza natural, defínense como patrimonio natural.^[2] Esta é unha lista do Patrimonio da Humanidade na Arxentina, especificamente clasificada pola UNESCO e elaborada de acordo con dez criterios principais, cuxos puntos son xulgados por especialistas na área. A Arxentina aceptou a convención o 23 de agosto de 1978, convertendo os seus lugares en elixíbeis para a súa inclusión na lista.^[3]

Hai once sitios Patrimonio da Humanidade na Arxentina, e outros dez na lista tentativa.^[4] O primeiro sitio na lista foi o Parque Nacional Los Glaciares, na quinta sesión do Comité do Patrimonio Mundial, celebrada en Sydney, Australia, en outubro de 1981.^[5] O sitio máis recente enumerado foi o Parque Nacional Los Alerces, en 2017. Cinco sitios na Arxentina están catalogados polos seus bens naturais e seis por bens culturais. Compártense tres sitios con outros países: as misións xesuítas compártense co Brasil, os sitios do sistema viario incaico compártense con cinco países e obras de Le Corbusier con seis países.^[4]

1. ↑ UNESCO, ed. (21 de novembro de 1972). "Convención para a Protección do Patrimonio Mundial, Cultural e Natural" (PDF). 
2. ↑ "Convention Concerning the Protection of the World Cultural and Natural Heritage". UNESCO World Heritage Centre. Arquivado dende o orixinal o 1 de febreiro de 2021. Consultado o 3 de febreiro de 2021. 
3. ↑ UNESCO (ed.). "Uruguai na UNESCO". 
4. ↑ ^{4,0 4,1} "Argentina". UNESCO World Heritage Centre. Consultado o 24 de setembro de 2017. 
5. ↑ "WH Committee: 5th Session, Sydney 1981". UNESCO World Heritage Centre. 26–30 de outubro de 1981. Consultado o 24 de setembro de 2017.