Peter Paul Rubens (1623) |
|
Nacemento | 28 de xuño de 1577 Siegen, Alemaña |
---|
Morte | 30 de maio de 1640 (62 anos) Anveres, Bélxica |
---|
Causa da morte | insuficiencia cardíaca |
---|
Lugar de sepultura | St. James' Church, Antwerp (en) , grave of Peter Paul Rubens (en) |
---|
|
Pintor de cámara Isabel Clara Eugénia da Áustria (pt) |
---|
5 de xuño de 1624 – |
Pintor de cámara Vincenzo I Gonzaga (pt) |
---|
xullo de 1600 – 5 de maio de 1608 |
|
|
Residencia | Siegen Roma Colonia Anveres |
---|
Relixión | Catolicismo |
---|
Educación | Universidade de Cambridge Old University of Leuven (en) |
---|
|
Campo de traballo | Pintura |
---|
Lugar de traballo | Mantua (1600–1608) Anveres (1590–1600) Colonia (1578–1587) Alacant Utrecht A Haia San Lorenzo de El Escorial Madrid Valladolid Dover Rotterdam Florencia Londres Venecia Maastricht Delft Calais París Liexa Bruxelas Elewijt (en) Haarlem La Rochelle Roma Breda Xénova Ámsterdam Verona Affligem (pt) |
---|
Ocupación | diplomático, debuxante arquitectónico, escultor, gravador, pintor, artista gráfico, artista visual |
---|
Período de actividade | (Con vida en: século XVI ) |
---|
Empregador | María de Médici (1621–) Alberto de Áustria (pt) (1609–) Vincenzo I Gonzaga (pt) (1600–1608) |
---|
Membro de | |
---|
Xénero artístico | Pintura de historia, pintura relixiosa, nudez na arte, Retrato pictórico, pintura mitolóxica, Arte de paisaxes, retrato, arte de xénero, arte sacra e arte animal |
---|
Movemento | Pintura barroca flamenga (pt) e Barroco |
---|
Catálogo crítico | Alle tot nu toe bekende schilderijen van Rubens (Vol. 1) (en) (1980) Alle tot nu toe bekende schilderijen van Rubens (Vol. 2) (en) (1980) Corpus Rubenianum Ludwig Burchard (en) |
---|
Profesores | Tobias Verhaecht (pt) , Adam van Noort (pt) e Otto van Veen |
---|
Alumnos | Anton van Dyck, Jan van den Bergh (pt) , Matthys van den Bergh (pt) , Jan. Boeckhorst (pt) , Abraham van Diepenbeeck, Justus van Egmont (pt) , Lucas, the younger Franchoys (pt) , George Jamesone (pt) , Willem Panneels (pt) , Erasmus Quellinus (pt) , Cornelis Schut, Theodoor van Thulden (pt) , Frans Wouters (pt) e Cornelis, III Schut (pt) |
---|
Influencias | |
---|
|
Obras destacables |
|
Familia | Rubens family (en) |
---|
Cónxuxe | Hélène Fourment (1630–1640) Isabella Brant (1609–1626) |
---|
Fillos | Albert Rubens (1614-1657) () Isabella Brant Nicolaas Rubens, Lord of Rameyen () Isabella Brant Claire Rubens () Hélène Fourment Peter Paul Rubens III () Hélène Fourment |
---|
Pais | Jan Rubens e Maria Pypelinckx |
---|
Irmáns | Christine von Dietz Philip Rubens |
---|
Sinatura |
|
|
|
|
Descrito pola fonte | The Great Theatre of Dutch Painters (en) , (sec:Peter Paul Rubens) Het Gulden Cabinet (en) , (sec:Petrus Paulus Rubens, Het Eerste Deel, pag. 57) Teutsche Academie der Edlen Bau- Bild- und Mahlerey-Künste (en) , (sec:Rubens, Peter Paul, 290) |
---|
|
Peter Paul Rubens, nado o 28 de xuño de 1577 en Siegen, Sacro Imperio Romano Xermánico, actual Alemaña e finado o 30 de maio de 1640 en Anveres, Flandres (Países Baixos españois), actual Bélxica, foi o máis popular e prolífico dos pintores flamengos e europeos do século XVII; as súas obras zumegan un estilo barroco exuberante que enfatiza o movemento, a cor e a sensualidade. As súas principais influencias procedían da arte da Antiga Grecia, a Antiga Roma e a pintura renacentista, en especial Leonardo da Vinci, Tiziano e Miguel Anxo, do que admiraba a súa representación da anatomía. Tratou unha ampla variedade de temas pictóricos: relixiosos, históricos, de mitoloxía clásica, escenas de caza, paisaxes, retratos, así como debuxos, ilustracións para libros e deseños para tapices.[1] Consérvanse arredor de mil cincocentos cadros seus.[2] Unha produción tan elevada foi posible grazas, en parte, ós membros do seu taller que, ó parecer, traballaban en cadea.[3] Foron discípulos ou axudantes seus, entre outros, Jacob Jordaens, Gaspar de Crayer, Theodor van Thulden, Erasmus Quellinus o Novo, Cornelis de Vos e Anton van Dyck, que traballaron completando varios encargos para a Corte Española en Madrid.[4] Por outra banda, consérvanse case nove mil debuxos da súa propia man.[5]
Foi o pintor favorito do rei Filipe IV de España, o seu principal cliente, que lle encargou ducias de obras para decorar os seus palacios madrileños e foi o maior comprador na almoeda dos bens do artista que se realizou tralo seu pasamento. O Rei Planeta é por iso a principal causa de que a maior colección das súas pinturas que existe hoxe en día sexa a do Museo do Prado, cuns noventa cadros (a cifra concreta varía segundo as fontes posto que a autoría dalgunhas das obras están en discusión), a gran maioría procedentes da Colección Real.[6] Tamén teñen unha importante representación da súa arte o Museo Real de Belas Artes de Anveres (Koninklijk Museum voor Schone Kunsten Antwerpen), a National Gallery de Londres, a Alte Pinakothek (Pinacoteca Antiga) de Múnic e o Kunsthistorisches Museum (Museo de Historia da Arte) de Viena.
Posuía unha ampla formación humanista e tivo sempre un fondo interese pola Antigüidade clásica. "Estou certo de que para acadar a maior perfección na pintura é preciso comprender os antigos", afirmaba. Dominaba diversas linguas, incluído o latín, e chegou a exercer como diplomático entre distintas cortes europeas. Foi ademais ennobrecido tanto por Filipe IV de España como por Carlos I de Inglaterra. O tamén pintor Eugène Delacroix, grande admirador seu, calificouno como o "Homero da pintura",[7] alcume co que é citado en ocasións.
- ↑ "Rubens e os tapices da historia de Aquiles". El Cultural. 18 de decembro de 2003. Arquivado dende o orixinal o 06 de abril de 2013. Consultado o 3 de xaneiro de 2013.
- ↑ Vergara, Alejandro (2010). "Rubens". Museo do Prado. Consultado o 1 de setembro de 2011.
- ↑ Historia Universal del Arte, Volumen XII (1984)
- ↑ Historia del Arte Espasa (2004) p.799
- ↑ Sánchez, Camilo (20 de decembro de 2010). "O Prado leva Rubens á Rede". El País. Consultado o 22 de xaneiro de 2013.
- ↑ "Rubens". Museo do Prado. Consultado o 1 de febreiro de 2013.
- ↑ Éditions Larousse (ed.). "Petrus Paulus Rubens". Encyclopédie en ligne Larousse (en francés). Consultado o 30 de decembro de 2012.