Phage display

A phage display é unha técnica de laboratorio para o estudo de interaccións proteína-proteína, proteína-péptido, e proteína-ADN, que usa virus bacteriófagos (que infectan bacterias) para conectar as proteínas coa información xenética que as codifica.^[1] Nesta técnica, un xene que codifica unha proteína de interese insírese nun xene de cuberta viral de fago, o que causa que o fago "mostre, presente, expoña ou exhiba" (en inglés "display") a proteína no seu exterior cando contén o xene para a proteína no seu interior, o que ten como resultado unha conexión entre o xenotipo e o fenotipo. O termo pode traducirse por "exhibición ou presentación en fagos", pero raramente se usa traducido. Estes fagos que exhiben proteínas poden despois ser examinados contra outras proteínas, péptidos ou secuencias de ADN para detectar a interacción entre as proteínas exhibidas e esas outras moléculas. Deste modo, poden examinarse grandes bibliotecas de proteínas e amplificarse nun proceso chamado selección in vitro, que é análogo á selección natural.

Os bacteriófagos máis comúns usados na phage display son os fagos filamentosos M13 e fd,^[2][3] aínda que tamén se teñen utilizado o fago T4,^[4] o T7 e o λ.

1. ↑ Smith GP (June 1985). "Filamentous fusion phage: novel expression vectors that display cloned antigens on the virion surface". Science 228 (4705): 1315–7. Bibcode:1985Sci...228.1315S. PMID 4001944. doi:10.1126/science.4001944. 
2. ↑ Smith GP, Petrenko VA (April 1997). "Phage Display". Chem. Rev. 97 (2): 391–410. PMID 11848876. doi:10.1021/cr960065d. 
3. ↑ Kehoe JW, Kay BK (November 2005). "Filamentous phage display in the new millennium". Chem. Rev. 105 (11): 4056–72. PMID 16277371. doi:10.1021/cr000261r. 
4. ↑ Malys N, Chang DY, Baumann RG, Xie D, Black LW (2002). "A bipartite bacteriophage T4 SOC and HOC randomized peptide display library: detection and analysis of phage T4 terminase (gp17) and late sigma factor (gp55) interaction". J Mol Biol 319 (2): 289–304. PMID 12051907. doi:10.1016/S0022-2836(02)00298-X.