Proclo

Proclo
	;
Nome orixinal	(grc) Πρόκλος ὁ Διάδοχος
Biografía
Nacemento	(grc) Πρόκλος ; 7 de febreiro de 412 ↔ 8 de febreiro de 412 ; Constantinopla (Imperio Bizantino)
Morte	17 de abril de 485 (73 anos); Atenas (Imperio Bizantino)
Escolarca da Academia de Atenas
	437 – 485 ; ← Siriano de Alexandría – Marino de Neápolis →
Datos persoais
Residencia	Proclus's House (en)
Actividade
Campo de traballo	Filosofía e teoloxía
Ocupación	filósofo, mitógrafo, matemático, escritor
Movemento	Neoplatonismo
Profesores	Siriano de Alexandría, Olimpiodoro, o Velho (pt) , Plutarco de Atenas, Asclepigénia de Atenas (pt) e Heron (en)
Alumnos	Zenódoto de Atenas (pt) , Marino de Neápolis, Isidoro de Alexandria (pt) , Agápio de Atenas (pt) e Hegias (pt)
Influencias	Plotino, Aristóteles, Platón, Plutarco de Atenas e Siriano de Alexandría
Obra
	Obras destacables Commentary on Euclid (en) ; Institutio physica (en) ; Platonic Theology (en) ; Elements of theology‏ (en) ; Short description of astronomical hypotheses (en) ;
Descrito pola fonte	Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron; Biblioteca dixital BEIC; Real'nyj slovar' klassicheskih drevnostej po Ljubkeru

Proclo, tamén coñecido como Proclo o sucesor (en grego antigo: Πρόκλος ὁ Διάδοχος), nado o 8 de febreiro de 412 e finado o 17 de abril de 485, foi un filósofo grego neoplatónico, un dos últimos grandes pensadores da antigüidade tardía. Desenvolveu un dos máis elaborados e completos sistemas do neoplatonismo e, a través de intérpretes e tradutores posteriores, influenciou a filosofía bizantina, a filosofía islámica, a escolástica e mais o idealismo alemán, especialmente a G. W. F. Hegel, quen consideraba que a Teoloxía platónica de Proclo era "o auténtico punto de inflexión ou transición entre a antigüidade e os tempos modernos, da filosofía antiga ao cristianismo".^[1]