Rugosa Rango fósil: de hai 488 a 251,4 Ma (Ordovícico–Permiano) | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Tres vistas do coral rugoso solitario Grewingkia canadensis; Ordovícico, Indiana. | |||||||||
Clasificación científica | |||||||||
| |||||||||
Subordes | |||||||||
Os Rugosa, tamén chamados Tetracoralla, son unha orde extinguida de corais que viviron e abundaron nos mares desde o Ordovícico medio ao Permiano tardío.
Os corais rugosos solitarios (por exemplo, Caninia, Lophophyllidium, Neozaphrentis, Streptelasma) adoitan denominarse corais de corno debido a unha distintiva cámara con forma de corno con parede rugosa ou enrugada. Algúns rugosos solitarios acadaban case un metro de lonxitude. Porén, algunhas especies de corais rugosos podían formar grandes colonias (por exemplo, Lithostrotion). Cando están presentes septos radiados, aparecen en número múltiplo de 4, de aí o nome Tetracoralla en contraste cos modernos pólipos coloniais Hexacorallia con simetría hexámera.
Os corais rugosos teñen un esqueleto feito de calcita que fosilizou frecuentemente. Como os modernos corais (Scleractinia), os corais rugosos eran invariablemente bénticos, e vivían no leito do mar ou en arrecifes. Algúns corais rugosos simbióticos eran endobiontes dos Stromatoporoidea, especialmente no Silúrico.[1][2] Aínda que non hai probas directas, pode inferirse que estes corais paleozoicos posuían células con filamentos urticantes para capturar as presas. Tiñan tamén tentáculos para axudar a capturar as presas. Eran microcarnívoros, xa que comían presas de moi pequeno tamaño.