Shooting-brake é un tipo de carrozaría que se orixinou na década de 1890 como carro tirado por cabalos usado para transportar armas de caza, cans e caza. É a combinación dun 'cupé' e un 'station wagon' ou familiar. Noutras palabras, un modelo derivado dun tres volumes, dous ou catro portas, ao que se lle engadiu un maleteiro e un portón traseiro máis grande e cunha abertura de acceso maior.
Os primeiros shooting brakes (carros de tiro) fabricáronse a principios do 1900 no Reino Unido. O estilo do vehículo fíxose popular en Inglaterra durante os anos 20 e 30. Producídos por fabricantes de vehículos ou como versións de carroceiros. O termo empregouse en Gran Bretaña indistintamente co de automóbil familiar desde a década de 1930, pero non foi de uso xeral durante moitos anos e foi máis ou menos substituído por este último termo.[2][3]
O termo evolucionou para describir coches que combinan elementos de estilos de carrozaría familiar e cupé.[4]
Se a un nobre lle apetecese saír de caza, el e as súas armas serían transportados ao lugar de cazatiro nun "brake" (o termo inglés aplicábase orixinalmente aos carros tirados por cabalos). Ao ser algo lóxico, os británicos determinaron que se se utilizaba un brake para disparar, podería nomearse "shooting brake". Non obstante, o termo caeu na linguaxe común e acabou converténdose nun nome xenérico...