Back سيتيفيني رابوكا Arabic Sitiveni Rabuka Azerbaijani Sitiveni Rabuka Catalan Sitiveni Rabuka German Σιτιβένι Ραμπούκα Greek Sitiveni Rabuka English Sitiveni Rabuka Spanish سیتونی رابوکا Persian Sitiveni Rabuka Fiji Sitiveni Rabuka French
 (2023)  | |||||||||||||||||
| Biografía | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nacemento | 13 de setembro de 1948 (76 anos) Cakaudrove, Fiji | ||||||||||||||||
 Primeiro ministro de Fiji | |||||||||||||||||
| 24 de decembro de 2022 – ← Frank Bainimarama | |||||||||||||||||
| Ministro de Asuntos Exteriores de Fiji | |||||||||||||||||
| 24 de decembro de 2022 – ← Frank Bainimarama | |||||||||||||||||
| Cakaudrove | |||||||||||||||||
| 24 de maio de 2001 – 2008 ← Inoke Kubuabola | |||||||||||||||||
| 1º Xefe do Gran Consello de Xefes de Fiji | |||||||||||||||||
| 1999 – 2001 ← Finau Mara – Epeli Ganilau → | |||||||||||||||||
| 3º Primeiro ministro de Fiji | |||||||||||||||||
| 2 de xuño de 1992 – 19 de maio de 1999 ← Kamisese Mara – Mahendra Chaudhry → | |||||||||||||||||
| Datos persoais | |||||||||||||||||
| Educación | Queen Victoria School Colexio do Estado Maior dos Servizos de Defensa | ||||||||||||||||
| Actividade | |||||||||||||||||
| Ocupación | político, xogador de rugby | ||||||||||||||||
| Partido político | Soqosoqo ni Vakavulewa ni Taukei Alianza Popular | ||||||||||||||||
| Deporte | atletismo rugby a 15 | ||||||||||||||||
| Posición de xogo | Prop (en)  | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Descrito pola fonte | Lista de Ditadores de SourceWatch | ||||||||||||||||
  | |||||||||||||||||
Sitiveni Rabuka, nado na provincia de Cakaudrove, Fiji, o 13 de setembro de 1948, é un político fixiano que exerce como primeiro ministro de Fiji desde 2022, cargo que ocupou anteriormente desde 1992 até 1999. Foi dirixente do Partido Político Fixiano até a súa disolución, e uniuse ao Partido Liberal Socialdemócrata (SODELPA) logo da chegada ao poder de Frank Bainimarama. Foi líder do partido nas eleccións xerais de 2018, manténdoo como a segunda formación máis grande do Parlamento, e sendo o líder da Oposición, cargo no que se mantivo dous anos máis tarde.