Stegosauria Rango fósil: Xurásico Medio - Cretáceo Inferior, Posíbeis rexistros no Toarciano, Aaleniano e Maastrichtiano Superior na forma de rastros fósiles e fósiles referidos.[1][2] | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
![]() Chialingosaurus | |||||||||||||||
Clasificación científica | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Familias | |||||||||||||||
|
O clado dos dinosauros ornitisquios Stegosauria recibiu o nome do Stegosaurus, o seu principal representante, e agrupa animais que tiñan varias características en común, como:
As placas dorsais puideron ter varias funcións, pero non se sabe con certeza cal era a principal. Algunhas hipóteses din que se usaban para quentar o corpo como os paneis solares, outras cren que tiñan un propósito relacionado co apareamento e para impresionar os machos nas batallas polo poder.
Os estegosauros eran dinosauros ornitisquios. Unha das primeiras innovacións evolutivas foi o desenvolvemento de esporóns de cola como armas defensivas. As especies posteriores fixéronse maiores e desenvolveron extremidades longas que xa non lles permitían correr. Isto aumentou a importancia da defensa activa polos esporóns, que poderían afastar até grandes depredadores. Os estegosauros tiñan complexos conxuntos de esporóns e placas ao longo das súas costas, cadeiras e rabos. Os seus pescozos tornáronse máis longos e as súas pequenas cabezas estreitas, capaces de morder selectivamente as mellores partes das cícadas cos seus peteiros. Cando estes tipos de plantas diminuíron en diversidade, os estegosauros tamén se extinguiron durante a primeira metade do período Cretáceo.
Os estegosaurios coñecidos na Península Ibérica son Miragaia longicollum e Stegosaurus sp.[3] e Dacentrus armatus en Aragón.[4]