Supercondutividade

Un imán que levita por riba dun supercondutor de alta temperatura, arrefriado con nitróxeno líquido. Pola superficie do supercondutor flúe unha corrente eléctrica persistente que actúa para excluír o campo magnético do imán (lei de indución de Faraday). Esta corrente forma efectivamente un electroimán que repele o imán.

Supercondutividade é a característica intrínseca de certos materiais, cando arrefrían a temperaturas extremadamente baixas, para conducir corrente sen resistencia nin perdas. Esta propiedade foi descuberta en 1911 polo físico holandés Heike Kamerlingh-Onnes, cando observou que a resistencia eléctrica do mercurio desaparecía cando arrefriaba a 4 K (-452 °F, -269 °C).

A supercondutividade existe só baixo a temperatura crítica, a corrente crítica ou o campo magnético crítico.

Vídeo do efecto Meissner nun supercondutor de alta temperatura cun imán NdFeB (metálico)
Superconductor de alta temperatura levitando sobre un imán

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Nelliwinne