O superenrolamento do ADN é o sobreenrolamento superior ao normal dunha febra de ADN, e é unha expresión da tensión a que está sometida a febra. Os mesmos principios que serven para estudar o superenrolamento utilízanse para estudar o subenrolamento. No superenrolamento a molécula de ADN está xirada sobre si mesma. O superenrolamento é importante en varios procesos biolóxicos, como a compactación do ADN. Ademais, certos encimas como as topoisomerases poden cambiar a topoloxía do ADN para facilitar funcións como a replicación do ADN e a transcrición. Utilízanse expresións matemáticas para describir o superenrolamento comparando diferentes estados de enrolamento desde as formas enroladas ás relaxadas da forma B do ADN.
Como regra xeral, o ADN da maioría dos organismos está superenrolado negativamente.[1]