Superenrolamento do ADN

Estrutura superenrolada de moléculas de ADN circulares con baixo retorcemento. A natureza helicoidal do dúplex de ADN omitiuse para unha maior claridade.
Estrutura superenrolada de moléculas de ADN lineares con extremos constrinxidos. A natureza helicoidal do dúplex de ADN omitiuse para maior claridade.
A imaxe mostra a diferenza entre un cromosoma de ADN circular só cun enroscamento (twist) helicoidal secundario, e outra cun enroscamento adicional terciario superhelicoidal superposto ao secundario.

O superenrolamento do ADN é o sobreenrolamento superior ao normal dunha febra de ADN, e é unha expresión da tensión a que está sometida a febra. Os mesmos principios que serven para estudar o superenrolamento utilízanse para estudar o subenrolamento. No superenrolamento a molécula de ADN está xirada sobre si mesma. O superenrolamento é importante en varios procesos biolóxicos, como a compactación do ADN. Ademais, certos encimas como as topoisomerases poden cambiar a topoloxía do ADN para facilitar funcións como a replicación do ADN e a transcrición. Utilízanse expresións matemáticas para describir o superenrolamento comparando diferentes estados de enrolamento desde as formas enroladas ás relaxadas da forma B do ADN.

Como regra xeral, o ADN da maioría dos organismos está superenrolado negativamente.[1]

  1. Champoux J (2001). "DNA topoisomerases: structure, function, and mechanism". Annu Rev Biochem 70: 369–413. PMID 11395412. doi:10.1146/annurev.biochem.70.1.369. 

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Nelliwinne