O tetuaní ou tetuani (en hebreo: תטואנית; en árabe: تطوانى) é un dialecto do haquetía, tamén referido como subdialecto do ladino. Era o dialecto falado por un grupo étnico coñecido como xudeus de Orán, dunha cidade de Alxeria. A denominación desta variante lingüística provén de Tetuán (Marrocos) que era a orixe de moitos dos xudeus que vivían en Orán.[1][2]
Cando se expulsaron as comunidades sefardís, nos reinos de Portugal e España principalmente, os xudeus buscaron outras paraxes onde vivir, e pensaron en refuxiarse nos estados musulmáns do norte da África. Neste escenario, a cidade de Orán tórnase un polo atraente, ocorrendo grandes migracións durante os séculos XVII e XIX. Esta migración ten un período peculiar no terceiro cuarto do século XIX, momento no cal unha grande onda de xudeus oriúndos de Tetuán chegan á rexión, mesturándose ás outras vagas migratorias xudías de distintas orixes mais con alto grao de identidade, como no que refire á linguaxe hispánica.[3][4][5]
Os xudeus de Oran, de facto, falaban un conxunto variado de linguas e dialectos, de diversificadas orixes, pero coa chegada dos emigrados de Tetuán o haquetía incorpora outros elementos e tórnase un modo de falar distinguido.[3]