Opsada Sarajeva | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Dio rata u Bosni i Hercegovini | |||||||
Epizode iz opsade Sarajeva | |||||||
| |||||||
Sukobljeni | |||||||
Bosna i Hercegovina Herceg-Bosna NATO (od 1995.)[1] |
SFRJ (1992.)[1] Republika Srpska SR Jugoslavija (podrška Vojsci Republike Srpske)[1] | ||||||
Vođe | |||||||
Alija Izetbegović Hakija Turajlić † |
Milutin Kukanjac (ožujak – svibanj 1992.) Radovan Karadžić | ||||||
Vojne snage | |||||||
25.000-70.000[2] | 13.000-18.000[3] | ||||||
Posljedice | |||||||
Armija RBiH 6.110 poginulih vojnika[4] HVO Sarajevo 67 poginulih vojnika[4] |
JNA-VRS 2.229 poginulih vojnika[4] 15 uništenih tenkova i oklopnih vozila[4] | ||||||
5.604 poginulih civila[4] |
Opsada Sarajeva bila je jedna od najdužih opsada u povijesti modernog ratovanja i najduža opsada jednog glavnog grada ikada.[1] Trajala je 44 mjeseca, od 5. travnja 1992.[5] do 29. veljače 1996. godine,[1][6] što je tri puta duže od opsade Staljingrada,[7] a u prosjeku je 329 projektila ispaljivano na grad dnevno.[8] Sveukupno je ispaljeno oko 50.000 tona topničkih projektila na grad.[9] Sukobljene strane su bile Vojska Republike Srpske (uz podršku službenog Beograda), koja je s 18.000 rezervista opkolila grad,[10] i Armija Republike Bosne i Hercegovine (i HVO Sarajevo) koje su branile grad, kao i raznorazne paravojne postrojbe s obje strane.[11][12] Tijekom opsade, grad je bio gotovo potpuno odsječen od ostatka države te je nastala nestašica hrane i lijekova, prekinuta je opskrba vodom, električnom energijom, plinom, tako da su stanovnici opkoljenog Sarajeva bili primorani ići do rijeke Miljacke radi napajanja, te su kopali bunare po naseljima, pri čemu su bili izloženi vatri iz snajpera kao i topničkim napadima VRS.[13]
Ujedinjeni narodi su tijekom tog razdoblja konvojima snabdijevali Sarajlije hranom, lijekovima i gorivom za generatore u bolnicama, jedinom pekarom tada u gradu te središnjom pumpom za vodu.[14] Prema Istraživačko dokumentacijskom centru (IDC), opsada u Sarajevu je uzrokovala 14.011 žrtava, od čega je 7.808 ljudi preminulo 1992. a 3.392 1993. godine, čime je to najveće stratište rata po ljudskim gubicima.[4] Liječnici glavne bolnice u gradu su javili da su primali pet do petnaest ranjenih žrtava snajpera dnevno.[15]
Međunarodni sud za ratne zločine počinjene na području bivše Jugoslavije (MKSJ) osudio je tri srpska zapovjednika zbog opsade, a to su: Stanislav Galić, Dragomir Milošević i Momčilo Perišić.
<ref>
oznaka; nije zadan tekst za izvor MKSJ201
|url-status=dead
zahtijeva |archive-url=
(pomoć)