Silvano

Silvano
instantia de: deitate roman[*], nature deity[*]
Commons: Silvanus

Silvano esseva un deo roman cuje nomine latin significa ‘del silvas’; ille patronisava le campos e lor limites^[1] non minus que le plantationes e super toto le silvas salvage.^[2][3][4] Ille sembla esser un adaptation del deo etrusc Selvans sin relation con le grec Sileno o le silenos (similabile al satyros o faunos).

Hygino relata que Silvano habeva essite le prime a eriger petras pro signalar le limites del campos, e que cata proprietate esseva dotate de tres Silvanos: Silvanus domesticus (denominate in alicun inscriptiones como Silvanus Larum e Silvanus sanctus sacer Larum), Silvanus agrestis o salutaris, que esseva adorate per le pastores, e Silvanus orientalis, i.e. le deo qui vigilava super le puncto ubi le proprietate comenciava. Assi on parlava subinde de Silvanos in le plural, Silvani.^[5]

Silvano es in plus describite como le divinitate que protege greges de bestial, promove lor fertilitate, e para le lupos.^[6][7][8][9] Como altere deos de greges e forestes, ille gaudeva del musica, e le syringa le esseva sacrate.^[2] On parla de ille a presso del Panes e Nymphas,^[4][10] e le speculatores posterior le ha mesmo identificate con Pan, Fauno, Invo e Egipan.^[11] Ille debe haber essite associate con le Marte italian, pois que Caton le appella Marte Silvano.^[8] In le provincias non italic, Silvano esseva identificate con le deos Sucello, Sinquate e Tetto in Gallia e Germania, con Callirio, Cocidio e Vinotono in Grande Britannia, con Calaedico in Espania, con le Mogias in Pannonia e con Poinino in Mesia.^[12]

In le poesia latin como in diverse obras de arte, Silvano appare semper como un homine vetere sed galliarde, inamorate de Pomona.^[13] Vergilio le describe portante un cypresso (δενδροφόρος),^[14] concernente qual arbore iste legenda es relatate: Silvano, o secundo altere fontes Apollon,^[15] esseva inamorate del juvene Cyparisso. Le deo ha occidite per accidente un cerva que pertineva a iste. Cyparisso more de dolo e es transformate in cypresso.^[16]

Como sacrificios on offereva a Silvano uvas, spicas de grano, lacte, carne, vino, e porcos.^[9][17] Vergilio dice que le Pelasgos del Mar Tyrrhen habeva dedicate a Silvano un silva e un festa in tempo multe distante.^[6] Il es scribite que su patronato del agricultura se refereva solo al labor facite per homines, e que le damas esseva excludite de su culto.^[18]

1. ↑ Horatio, Epodos ii.22.
2. ↑ ^{2,0 2,1} Tibullo ii.5.30
3. ↑ Plinio, Naturalis Historia xii.2; Ovidio, Metamorphoses i.193.
4. ↑ ^{4,0 4,1} Lucano, Pharsalia iii.402
5. ↑ Hygino Grammatico. De limitibus constituendi, prefacio.
6. ↑ ^{6,0 6,1} Vergilio, Eneide viii.600-1.
7. ↑ Nonno ii.324.
8. ↑ ^{8,0 8,1} Caton, De re rustica 83.
9. ↑ ^{9,0 9,1} Tibullo, i.5.27.
10. ↑ Vergilio, Georgicos i.21.
11. ↑ Plutarcho, Vitas parallel, "Caton le Juvene" 22.
12. ↑ Peter F. Dorcey (1992). The Cult of Silvanus: A Study in Roman Folk Religion. ISBN 978-90-04-09601-1.
13. ↑ Vergilio, Georgicos ii.494; Horatio, Epodos ii.21, Carminas iii.8; Ovidio, Metamorphoses xiv.639
14. ↑ Vergilio, Georgicos i.20.
15. ↑ Servio Honorato, Commentario super le Eneide de Vergilio iii.680; Ovidio, Metamorphoses x.160 e ss.
16. ↑ Servio Honorato, Commentario super le Georgicos de Vergilio i.20; Vergilio, Eclogas x.26, Eneide iii.680.
17. ↑ Horatio, Epodos ii.22, Epistolas ii.1.43; Juvenal vi.446.
18. ↑ Scholia super Juvenal vi.446.