Sastra Jawa Anyar kurang luwih lair sawisé mlebune agama Islam ing tanah Jawa mligine ing jaman kasultanan Demak antarané abad kaping 15 - abad kaping 16 Masehi. Kanthi mlebune agama Islam, wong Jawa éntuk ilham anyar sajrone nulis karya sastrane. Mula ing wanci-wanci awal, jaman Sastra Jawa Anyar, akèh dikarang karya-karya sastra babagan agama Islam. Suluk Malang Sumirang iku salah sawijiné sing wigati dhéwé.
Gaya basa ing wanci-wanci awal isih mirib karo Basa Jawa Tengahan. Sawisé taun ~ 1650 Masehi, basa Jawa gaya Surakarta dadi luwih dominan. Sawisé mangsa ini, ana uga renaisans Sastra Jawa Kuna. Kitab-kitab kuna kang kinambegan agama Hindhu-Buda lekas disinaoni lan ditulis kanthi basa anyar.
Sawijining jinis karya sing kusus ya iku karya sastra kang diarani babad. Karya ini nyaritakaké sajarah. Jinis iki uga ditemoni ing Sastra Jawa-Bali.