Aloisius Aragonius

Aloisius Aragonius

Res apud Vicidata repertae:

Nativitas: 6 Octobris 1474; Neapolis
Obitus: 21 Ianuarii 1518; Roma
Patria: Regnum Neapolitanum

Familia

Genitores: Enrico d'Aragona;
Coniunx: Battistina Usodimare Cibo

Aloisius (natus Neapoli die 6 Octobris 1474; Romae die 21 Ianuarii 1518 mortuus), cardinalis Aragonius,^[1] fuit filius Henrici de Aragonia et Polyxenae de Centellis. De hac re nepos fuit regis Neapolitani Ferdinandi I fraterque Ioannae de Aragonia ducissae Amalphitanae. Marchio fuit Hieracii, patris successor, ab anno 1479 usque ad 1494, quo anno, matrimonio et marchionatu resignatis, vitam ecclesiasticam suscepit. Cardinalis eodem anno in pectore, inter primos papae Alexandri VI, creatus est. Patronus fuit eruditorum, inter quos Petri Martyris ab Angleria qui de explorationibus sub titulo De orbe novo scripsit.

Soror, ab anno fere 1498 vidua, clam Antonio Beccadelli de Bononia nupsit, cui duos vel tres filios peperit. Hoc matrimonio iratus, frater Ludovicus in carcerem mitti Ioannam ibique necari curavit; maritum Antonium, qui refugium apud Mediolanenses petiverat, anno 1513 interfici iussit. Historiam (partim in mythistoriam conversam) sic recapitulavit Matthaeus Bandello in Novellis suis:

Questi giorni una figliuola d'Enrico di Ragona e sorella del cardinal Aragonese, morto il marito che era duca di Malfi, prese per marito il signor Antonio Bologna, nobile, vertuoso ed onestamente ricco, che era stato col re Federico di Ragona per maggiordomo. E perché parve che digradasse, le gridarono la crociata a dosso, e mai non cessarono fin che insieme col marito ed alcuni figliuoli l'ebbero crudelissimamente uccisa, cosa nel vero degna di grandissima pietà. Onde, non essendo ancora l'anno che il signor Antonio fu miseramente qui in Milano ammazzato.^[2]

E versione huius historiae Anglica Ioannes Webster, tragoedus Anglicus, The Duchess of Malfi anno fere 1613 docuit. "Cardinalis", frater sine praenomine ducissae Amalphitanae, in ludo Websteriano sicut in fabula Bandelli mortem iussit sororis cum marito et filiis huius.

Romae sepultus est in basilica Sanctae Mariae supra Minervam.^[3] Iussu cardinalis Franciotti Ursini sepulcro (anno 1533 erecto) hoc epitaphium inscribitur:

Aloisio Car[dinalis] Aragonio Regg Neapolitan[orum] Ferdinandi nepoti Alfonsiq[ue] prioris pronepoti, qui vix[it] annos xliiii, m[enses] iiii, d[ies] xv: Franciottus Car[dinalis] Ursinus ex test f c a[nno] mdxxxiii

Ergo cun[c]ta licent Lachesis tibi nec datur ulli

Evitare tuas improba posse manus.

Regibus ille atavis Aloisius aeditus, ille

Cui roseus sacro vertice fulsit apex,

Ille, uni virtus omnis cui contigit, unus

Qui contra haec potuit vivere saecla iacet,

Heu quot nos mortale genus sperabimus annos

Si vita est ipsis tantula numinibus.^[4][5]