Ars abstracta

Ars abstracta visuali formarum, colorum, linearumque lingua utitur ut compositionem efficiat quae a proprietatibus visualibus in mundo reali aliquantum libera sit.^[1] Ars Occidentalis a Renascentia ad medium saeculum undevicensimum per rationem scaenographiae et desiderium imaginis falsae realitatis visibilis propagandae condita erat. Artes autem aliarum culturarum patentes fiebantur, viasque alternas quibus experientia artificis describatur monstrabant.

Multi artifices saeculo undevicensimo exeunte novum artis genus creare volebant, quod mutationes fundamentales amplecti posset tum in technologia, scientia, philosophiaque crescentis. Origines theoreticarum artificum disputationum variissimae erant, ac studiis exspectationibusque socialibus et intellectualibus in omnibus provinciis culturae Occidentalis eodem tempore vigentibus responderunt.^[2]

Locutiones ars abstracta, ars non figurativa, ars non obiectiva, et ars non repraesentationalis sunt locutiones laxe cognata; quamquam similes sint, res non easdem fortasse significant. Abstractio abitum a realitate in artifice imaginationis depictione significat.