Critica rationis practicae (Theodisce Kritik der praktischen Vernunft) est philosophicum Immanuel Kantii opus quod philosophiam moralem sive ethicam deontologicam tractat, Rigae anno 1788 prolatm. Theoria sua respectus dignitatis personae, quae non medium sed fines esse putat, secundum "categoriam imperativam" a priori percipitur postulat.[1] Et autonomiam voluntatis sub legem moralis posse cogitat.