Divina Comoedia (Italiane Divina Commedia) est carmen epicum[1] a Dante Alagherio tristichis catenatιs hendecasyllabicis inter annos 1308 et 1321 scriptum. A multis primum et maximum opus Italice scriptum habetur, ubi lingua Italica a Dante impulsa et perfecta est. Poema in tria cantica (Infernum, Purgatorium, Paradisum) dividitur.
Divina Comoedia descensionem ad infernum, transitum per purgatorium, atque ascensum ad paradisum et coniunctionem cum Deo narrat. Dantes, allegoriam itineris spiritualis ad Deum faciens, philosophia mediaevali theologiaque Christiana utitur, praecipue Thomae Aquinatis Summa Theologica. Namque Divina Comoedia et "Summa in versu" appellata est.
Comedia priscus operis titulus tantummodo erat et ita inscribitur in editione principe, Fulginii per Johannem Numeister die 11 Aprilis 1472 impressa. Ioannes Boccacius adiectivum divina nomini iam addiderat, sed titulus plenus Divina Comedia primum in fronte editionis a Ludovico Dolce humanista Venetiano curatae et a Gabriele Iolito de Ferrariis anno 1555 prolatae apparuit.