Ecclesia Nostrae Dominae Parisiensis[1] (Francogallice Cathédrale Notre-Dame de Paris) est cathedralis archidioecesis Parisiensis Ecclesiae Catholicae Romanae in parte orientali Insulae Civitatis Arrotundimento IV Lutetiae in Francia sita. Inter praecipua architecturae Gothicae opera numeratur et una cum Turri Eiffel et Museo Lupariensi insigne Lutetiae est. Curis episcopi Mauricii de Soliaco coepta est. Primus lapis anno 1163 positus est, si fides in fontibus tardiores ponere licet: Gallia Christiana enim ex auctore saeculo quarto decimo de Mauricio ita refert: "circa id tempus [mense Aprili 1163] prima novae cathedralis fundamenta iecit, cuius primarium lapidem posuit Alexander III ut habet Ioannes canonicus Victorinus."[2] De ecclesia incepta Robertus Antissiodorensis monachus in Chronologia sua anno 1175 his verbis refert: "Hic, inter praeclara opera sua, ecclesiam cui praeerat a fundamentis exstruxit."[3] Similiter Robertus de Torigneio in Chronicis suis sic sub anno 1177 ait:
Altare ecclesiae "feria quarta Pentecostes" (19 Maii 1182) ab Henrico de Marsiaco, legato pontificali, consecratum est.[5] Ita continuatio Chronicorum Sigeberti Gemblacensis sub anno 1182 de episcopo Mauricio refert:
Heraclius patriarcha Hierosolymitanus, Lutetiae ad expeditionem sacram suadendam profectus, die 17 Ianuarii 1185 missam in choro ecclesiae celebravit orationemque ad populum pronuntiavit.[7] Mauricio de Soliaco anno 1196 mortuo ecclesia iam fere confecta est, sed sine tecto. Ille igitur in testamento suo denarios centum "ad tectum novae fabricae ecclesiae faciendum plumbeum" donavit.[8]