Exstinctio linguarum

Exstinctio linguarum, etiam exstinctio linguistica et mors linguarum, atque adeo linguicidium,^[1][2] in linguistica fit cum lingua suum ultimum loquentem vernaculum amittat. Quae est ratio civitates orationis afficiens, ubi gradus facultatis linguisticae quem loquentes possident certae varietatis linguae imminuitur, ad ultimum nullos indigenas vel fluentes varietatis loquentes efficiens. Mors ullam proprietatem vel genus linguae afficere potest, dialectis et linguis non exclusis. Mors linguae non confundenda est cum attritione linguarum (etiam amissio linguarum appellata), quae damnum peritiae in lingua gradu singularis describit.^[3]