Flacourtia jangomas est species arborum fructiferarum in India austro-occidentali sponte gignens, per Asiam australem et orientalem culta propter fructus edules et medicinales, interdum propter lignum excisa. Binomen ab Ernesto Adolpho Raeuschel anno 1797 statutum est post Ioannem de Loureiro, qui sub nomine Stigmarota jangomas anno 1790 descripserat, verbis de origine "habitat culta in Cochinchinâ; puto quod etiam agrestis" additis.