Guillelmus (natus anno circiter 1065; mortuus inter 1025 et 1038) fuit Baderonis filius neposque Wihenoci qui inter annos 1075 (vel antea) et 1082 dominium Monemutae, una cum castello ibi in finibus Cambriae et Angliae posito, iussu regis Guillelmi I regis tenuit. Wihenoco a saeculo in coenobium recedente, prole legitimo carente, Guillelmus, etiam iuvenis, huius dominii heres factus est et usque ad mortem tenuit. De Monemuta urbe et de castello a Guillelmo Baderonis f. possessis in textu Libri de Wintonia (anno 1087 confecto) legitur.[1]
Guillelmus uxorem Hadewis, origine ignoto, duxit et ex eam duas filias filiumque unum genuit, scilicet:
Guillelmus insuper filium ex alia muliere genuit, nomine Robertum Wallensem.[4]
Guillelmus abbatiae S. Florentii iuxta Salmurium donavit ecclesiam S. Mariae Monemutensem, coenobium ea pertinens, ecclesiasque alias circum Monemutam iacentes. Hanc donationem Hadewis uxor filiaeque Iveta et Advenia confirmaverunt.[5] Die 18 Martii 1101 aut 1102, eadem ecclesia Monemutensis consecrata est, praesente Guillelmo abbate S. Florentii, obeunte Herveo Britone episcopo Bangoriensi, adstante Bernardo qui eo tempore regis Henrici capellanus meruit, mox reginae Matildae cancellarius, denuo episcopus Menevensis.[6]