Guillelmus, Francogallice saepe Guillaume aux Blanches Mains (natus anno circiter 1135; Lauduni mortuus anno 1202) fuit filius Theobaldi IV comitis Blesensis et Campaniensis quem ex uxore Mathilde Carinthiensi genuit. Guillelmus fuit Bernardi Claraevallensis discipulus, episcopus Carnotensis ab anno 1164, archiepiscopus Senonensis ab 1169, sed archiepiscopus Remensis ab anno 1175 (successor Henrico Franciae). Cardinalis titulo Sanctae Sabinae mense Martio 1179 ab Alexandro III creatus est, eodem tempore quo Henricus de Marsiaco et Paulus Scholarius, dum Concilium Lateranense Tertium agitur. Fuit frater Adelae reginae; fuit etiam avunculus et praeceptor Philippi II regis quem ipse die 1 Novembris 1179 in ecclesia cathedrali Remensi sacravit. Concilio Veronensi mensibus Octobri et Novembri 1184 adfuit. Guillelmo mortuo successor ad archiepiscopatum Remensem fuit Guido Paré.
Petrus Comestor opus suum notissimum, titulo Historia scholastica, Guillelmo archiepiscopo Senonensi anno fere 1173 dicavit. Patronus fuit etiam Gualteri de Castellione, qui Guillelmo suadente carmen epicum suum, titulo Alexandreis, annis 1176-1182 scripsit.