Historia scribendi plerumque est evolutio linguae litteris aut aliis indicibus expressae[3] ac huius progressus investigandi et describendi.
In historia modorum per quos systematum repraesentationis linguae modi graphicis factarum se in variis civilizationibus humanis evolverunt, pleniora systemata scribendi protoscriptura secuta sunt, systemata signorum ideographicorum et/vel mnemonicorum. Scriptura vera, in qua res in dicto linguistico contenta digeruntur ut alius lector exactum dictum scriptum mediocri subtilitatis gradu reconstruere potest, est progressus posterior. A protoscriptura distinguitur, quae grammatica vocabulorum et affixorum signa usitate evitat. Una ex primis expressionis scriptae formis notis est scriptura cuneiformis.[4]
Brahmi, Bustrophedon, Devanagari, Logogramma, Palaeographia, Phonetica, Signa Vinča, Scriptura Asemica
Abecedarium, Abecedarium Latinum, Epigraphia, Liber, Manuscriptum, Mixteca, Ogham, Scriptura Inda, Stenographia, Systema scribendi, Uncia, Zapoteca, Aurignacianum, Character Sinicus (kanji, hanja), Ugarit, katakana, Acheuleanus, Ethnoarchaeologiae, Hoabinhianus, Gravettianus, Oldowanus, Uruk, Abecedarium Etruscum, hieroglypha Cretica, Nabataeana, Luwiana, Olmeca, Busra, lingua Tamil, Kannada, Collis Grakliani
Abjad, Historia artis (Ars antiqua), Historia dyslexiae progressivae, Historia numerorum, Litterae orales