Libertas exprimendi

Unam legis e paginis de
disserentibus

Libertas exprimendi[1] sive libertas expressionis[2] est ius, cuius robur est libertas loquendi[3][4] sive libertas dicendi[5][6] sive sermonis[7][8][9] sive orationis.[10] Ius est rationum locutione vel aliis modis (e.g. scriptura - vide libertatem imprimendi - vel arte) communicandarum. Pars iurum humanorum consideratur et iurum humanorum declaratione universali (art. 19) et Pactione Internationali de Iuribus Civilibus et Politicis protegitur.

  1. Petrus Tamburinus, Elementa iuris naturae, Mediolani, anno 1815 (pag. 84 apud Google Books).
  2. Ephemeris diei 9 Novembris 2019: De libertate expressionis.
  3. Cic., Fam. 9.22.1; Prop. 1.127; Iuv. 2.111.
  4. Branham & Goulet-Cazé 1996: 191; Burt 1994: 31; Fairey 2005: 91; Moul 2010: 57.
  5. Burt 1994: 31.
  6. Owen, John. The works of John Owen, Volume 4. p. 104 
  7. Davidis Morgan et Patricii Oeni Neo-Latin Lexicon (2018)
  8. Del Col, Iosephus Ioannes. Vivae Latinitatis voces locutionesque e scriptis magisterii ecclesiastici collectae et cum sermone Hispano comparatae. p. 23 
  9. Golius, Theophilus. Aristotelis Doctrinae Moralis: Ex Decem Libris Ethicorum Ad Nicomachum Ad Nicomachum. p. 265 
  10. Faber, George Stanley. The History of the Ancient Vallenses and Albigenses. p. 136 et 369 

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Nelliwinne