Lingua sacra

-3 (maximum dubium) Latinitas huius rei maxime dubia est. Corrige si potes. Vide {{latinitas}}.

Lingua sacra, vel lingua sancta (in contextu religionis) vel lingua liturgica est ulla lingua quae colitur atque adhibetur in officium religionis a hominibus qui altere sermone fantur cotidiano. Quae est plerumque sermo fatus et lingua scripta in societate cuius scripturae sacrae religionis in primo sit profectae; tamen postmodum factae sunt immobilis sacraeque enim manent congelatae immunesque versus linguisticis amplificationibus.

Semel veneratione religione coniungitur, credentes ascribent ad linguam venerationis virtutes quas non dent linguas nativas suarum. Metus est, scriptura sacra, perdendi auctoritates subtilitatesque ab translationibus aut probantibus versionibus novis scripturarum. Lingua sacra typice vestituta est sollemnitate dignitateque quas sermo vulgaris deest.

Consequitur institutio clerium in usu lingua sacra fit collocatio culturalis momenti et usus suorum linguae habetur dari eos aditum corpus scientiae quod aditum indoctos non facere( aut non debere) potest. Facultas in latina legere habebatur in Europa mediaevalis condicio sacerdotis et indicium litterarii.

• Lingua divina
• Veneratio