Back Акитаи бызшәа Abkhazian Bahsa Cina ACE Chinees Afrikaans Chinesische Sprachen ALS ቻይንኛ Amharic Kuwaping a sowal AMI Idioma chinés AN मानक मंदारिन ANP اللغة الصينية Arabic ܠܫܢܐ ܨܝܢܝܐ ARC
| Linguae Sinicae 漢語/汉语 | |
|---|---|
| Taxinomia | Series linguarum e familia Sinotibetana |
| Locutores | fortasse 1 300 000 000 |
| Sigla | 1 zh, 2 chi, 3 zho |
| Status publicus | |
| Officialis | Res Publica Popularis Sinarum, Res publica Sinarum, Singapura, Consociatio Nationum |
| Privata | civitates Asiae orientalis et undique |
| Litterae | |
| Scriptura | Sinica |
| Procuratio | 中国国家语言文字工作委员会, 國語推行委員會, 新加坡推廣華語理事會 |
.png)  | |
Linguae Sinicae[1] (confer Sinice 漢語/汉语 Hànyǔ 'lingua Sinica' et 中文 Zhōngwén 'litterae Sinicae') re vera constat in familia linguarum a ramo linguarum Sinotibetanarum orta. Loquentes se eadem lingua uti saepe putant, quia fere omnes eadem characterum formula utuntur cum scribant, sed inter se pronuntiatu et grammatica tam discrepare possunt ut alii alios intellegere non possint.
Sunt decem fere linguae Sinicae. Lingua Sinensis (forma usitata seu docta Mandarina appellata), quia lingua publica Reipublicae Popularis Sinarum et Reipublicae Sinarum est, circiter 1 300 000 000 loquentium habens, plerumque ut lingua commoda Sinica habetur. Etiam sunt linguae Wu (Sinice 吳語/吴语), Yue seu Cantonensis (Sinice 粵語/粤语), Min (Sinice 閩語/闽语), Jin (Sinice 晉語/晋语), Xiang seu Hunanica (Sinice 湘語/湘语), Kejia seu Hakkafa (Sinice 客家話/客家话), Gan (Sinice 贛語/赣语), Hui (Sinice 徽州話/徽州话) et Ping (Sinice 平話/平话); de quibus omnibus plura legere licet in tabula quae sequitur.
| Nomen | Breviter | Pinyin | Nomen locorum | Sinice simpliciter | Sinice traditionaliter | Locutores (c.) |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Mandarina Mandarinam usitatam comprehendit |
Guan; 官 | Guānhuà | — | 官话 | 官話
|
1 365 000 000 |
| Běifānghuà | — | 北方话 | 北方話 | |||
| Wu includit Sciamhaevensem |
Wu; 吴／吳 | Wúyǔ | Ng nyiu seu Ghu nyiu | 吴语 | 吳語 | 90 000 000 |
| Lingua Yue includit Cantonensem |
Yue; 粤／粵 | Yuèyǔ | Jyut6 jyu5 | 粤语 | 粵語 | c. 80 000 000 |
| Min includit Taivanensem & Teochew |
Min; 闽／閩 | Mǐnyǔ | Bân gú seu Mìng ngṳ̄ | 闽语 | 閩語 | 50 000 000 |
| Xiang | Xiang; 湘 | Xiāngyǔ | Shiāen'ỳ seu Shiōn nỳ | 湘语 | 湘語 | c. 35 000 000 |
| Kejia | Kejia; 客家 | Kèjiāhuà | Hak-kâ-fa seu Hak-kâ-va | 客家话 | 客家話 | 35 000 000 |
| Gan | Gan; 贛 | Gànyǔ | Gon ua | 赣语 | 贛語 | 31 000 000 |
| Jin e lingua Mandarina |
Jin; 晋／晉 | Jìnyǔ | — | 晋语 | 晉語 | 45 000 000 |
| Hui e Wu |
Hui; 徽 | Huīzhōuhuà | — | 徽州话 | 徽州話 | 3 200 000 |
| Ping e Yue |
Ping; 平 | Guǎngxī Pínghuà | — | 广西平话 | 廣西平話 | 5 000 000 |
Nonnulli sermones a populis minoribus adhibentur et hucusque e classificatione omissi, inter quos: sermo Danzhou (儋州话／儋州話) quo in Danzhou insulae Hainan loquuntur; Xianghua (乡话／鄉話) in regione Hunan occidentali; Shaozhou Tuhua (韶州土话／韶州土話) in Quantunia septentrionali. Lingua Dunganica, in usu in Asia Media est Mandarinae cognata, e grege linguarum Sinicarum saepe omittitur, Cyrillice scripta et a populo Dungan (qui minime inter Sinas recipitur) adhibita.