Mors atra,[1][2][3] etiam et magna mortalitas appellata,[4] fuit pandemia quae exitiabilior ulla erat in historia humana, in mortis aestimabilis? erumpens inter 75 et 200 miliones hominum in Eurasia et cuius culmine in Europa erat inter annos 1347 et 1351.[5][6][7] Yersinia pestis, bacterium quod in multis pestis generibus erumpere potest, eius origo fuisse creditur.[8] Haec pestis eversiones religionis, societatis, oeconomicae creavit, quae cursum historiae, praecipue in Europa, graviter affecit.
Mors atra in siccis Mediae Asiae campis orta fuisse putatur, unde per Viam Sericam late commeavit, Crimaeam anno 1343 attingens. Unde, verisimiliter vecta est a pulicibus in ratis orientalibus habitantibus, quae viatores assidui sunt in navis mercatorum diffundente in Mediterraneum et Europam. Aestimatur occidisse a 30 ad 60 centesimas totius numeri incolarum Europae.[9] In toto, plaga populum a 450 milionibus ad 350–375 milliones saeculo 14 fortasse imminuit.[10] Tantum post ducentos annos, numerus incolarum orbis terrarum ad priorem gradum recuperavit. Pestilentia autem ad perniciem Europae usque saeculum undevicensimum continenter erumpebat.