Nomenclatura chemica compositorum inorganicorum

Nomenclatura chemica compositorum inorganicorum est modus nominandorum compositorum chemicorum, hoc casū, inorganicorum. Hoc nomenclaturae systema haec composita, organicorum dissimilia, conglobat nominatque. In praesenti accepta sunt tria nomenclaturae systemata seu subsystemata:

• Systema nomenclaturae stoichiometricae seu systematicae,
• Systema nomenclaturae functionalis, classicae seu traditionalis et
• Systema nomenclaturae Stockianae.

Haec tria systemata fere omnia composita inorganica nominant, e quibus nomenclatura traditionalis extensissima est. Habet magnas ramificationes in alternativā physicā evolutione et varias interpretationes munerum basicorum cuiusque elementi ad effectum adducit.

Unio internationalis chemiae purae applicatae (IUPAC) regularum seriem applicabilem nomenclaturae compositorum inorganicorum commendat; quae "Liber Ruber" nuncupantur.^[1]

Societatis IUPAC nomenclatura chemiae organicae etiam est. Composita organica ea carbonium seu carboneum continentia sunt, generatim hydrogenio seu hydrogeno, oxygenio, nitrogenio seu azoto, sulphure seu sulphurio, borio seu boro, phosphoro et aliquibus halogeniis vincta. Reliqua composita ut composita inorganica classificantur, apud quorum communia mineralia sunt. Quae secundum regulas ab IUPAC statutas nominantur.

Composita inorganica secundum functionem chemicam quod efficiunt et secundum elementorum chemicorum numerum quod ea formant classificantur, particularibus nomenclaturae regulis cuique acervo. Functio chemica cuiuslibet substantiae pronitas est ad reagendum modo simili aliā praesente. Verbi gratiā, acida composita peculiares chemicas acidae functionis proprietates habent, quia omnia ea hydrogenii ion H⁺ dans habent; Bases peculiares huius acervi proprietates habent causā iontis OH^-1 his in moleculis praesentis et causā receptorum protonum. Praecipuae functiones chemicae sunt: oxida, bases, acida et sales.