Back Аокеан ҭынч Abkhazian Laôt Pasifik ACE Хышхо Шъэф ADY Stille Oseaan Afrikaans Pazifischer Ozean ALS ሰላማዊ ውቅያኖስ Amharic Oceano Pacifico AN Sericus Gārsecg ANG المحيط الهادئ Arabic ܐܘܩܝܢܘܣ ܫܝܢܝܐ ARC

Oceanus Pacificus

Hemisphaerium orbis terrarum Oceanum Pacificum ostendit.

Oceanus Pacificus[1] est maxima et altissima ex oceanicis Telluris divisionibus. Patet ab Oceano Arctico in regionibus septentrionalibus ad Oceanum Australem et Antarcticam in australibus, ab Asia Australiaque in occidentalibus, ad Americas in orientalibus finitimus.

Solis occasus super oceanum ante Comitatum Monterey, Californiae.

Circa 169.2 milliones chiliometrorum quadratorum in superficie, haec maxima Oceani Mundi pars—et vicissim hydrosphaerae pars—circa 46 centesimas aquatilis Terrae superficiei et circa 30 centesimas totius superficiei contegit, maior quam quaelibet terra emersa.[2] Aequator oceanum dividit in Oceanum Pacificum Septentrionalem et Oceanum Pacificum Australem, duabus regionibus exceptis: insulae Galápagos et Insulae Gilbertenses, cum aequatorem varicent, omnino intra Oceanum Pacificum Australem a geologis anthropologisque habentur.[3] Fossa Mariannensis, in Pacifico occidentali, est imus locus in Pacifico et orbi terrarum, qui ad circa 10 911 m altus appropinquat.[4]

Haec pellicula ab astronautis Expeditionis 29 in Statione Spatiali Internationali cum a Medio Oriente ad Oceanum Pacificum Australem transiret facta est.

Pomponius Mela, De situ orbis (3.7), et Plinius, Naturalis historia (6.20), has aquas Oceanum Eoum ('Oceanum Orientalem' seu 'Oceanum Aurorae') appellaverunt. Oceanus praeterea apud Plinium (Naturalis Historia, 6.15) Oceanus Sericus nominatur.

Oceanus Pacificus ab Europaeis saeculo sexto decimo ineunte visus est, primum ab Vasco Balboa, exploratore Hispanico, qui Isthmum Panamensem anno 1513 transivit et oceanum Mare Australe (Hispanice Mar del Zur vel Mar del Sur) nominavit. Oceanus Pacificus suum nomen hodiernum accepit cum Ferdinandus Magellanus, explorator Lusitanus, per suam expeditionem circumnavigationis hunc oceanum post proficiscendum ex Oceano Atlantico Australi, hieme "tumultuoso" anno 1520 navigans, secundosque incidens ventos cum oceanum attingeret, oceanum Mare Pacificum appellaret.[5][6] Magellanus, praefectus parvae classi Hispanicae quinque navium, quae Carolus I, Rex Hispaniae,[7] invenire transitionem per extremum australem Americae in Insulas Moluccas miserat, fuit primus Europaeus qui totum Oceanum Pacificum transit, a Freto Magellanico usque ad insulas navigans quas appellavit Latronum (hodie Insulas Mariannae) et ad Insulas Philippinas, honori Philippi II, Principis Hispaniae, appellatas.

  1. ↑ "Oceanus pacificus" (suppl. 3 p. 41 et alibi apud Google Books)
  2. ↑ Pacific Ocean." Britannica Concise (Sicagi: Encyclopædia Britannica, Inc., 2006).
  3. ↑ International Hydrographic Organization (1953). "Limits of Oceans and Seas, ed. 3a.". Monte Carlo, Monaco: International Hydrographic Organization .
  4. ↑ "Japan Atlas: Japan Marine Science and Technology Center" .
  5. ↑ De Magellano in The Catholic Encyclopedia: an international work of reference (Novi Eboraci: Appleton, 1907–1914) (Anglice)
  6. ↑ "Mare Pacificum" (vide p. 345 apud Google Books)
  7. ↑ Carolus V, Imperator Sacri Imperii Romani Germanici.
From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Nelliwinne