Pappus (a Graeco pappos 'pappus') in arte herbaria (botanice) est pars floris compositi orbem radiumque habentis (praecipue in familia Asteracearum), quae floris fundum cingit, modo calycis in flore non composito. Pappi in conspectu ad aristas, saetas, squamas, vel dentes accedunt, sed saepissime sunt perparvi, et ab oculo nudo videri non possunt.