Paradoxum spectatoris[1] in scientiis socialibus (et physica et physica experimentali) est paradoxum quo res quae observatur a spectatore vel investigatore praesente inscie impellitur. Vocabulum in sociolinguistica excogitatum est a Gulielmo Labov, glottologo Americano, qui id sic explicavit: "propositum investigationis linguisticae in commune necesse est cognoscere quomodo homines sermocinantur cum artificiose non observantur; sed haec data obtinere possumus solum per observationem artificiosam."[2]