Petrus Damianus (Italice Pier Damiani seu Pietro Damiani; Ravennae natus anno 1007; Faventiae die 21 aut 22 Februarii 1072 mortuus), fuit monachus et postea episcopus ac cardinalis a papa Stephano X creatus. Ecclesia Catholica eum sanctum veneratur et festum eius die 21 Februarii celebrat. Opus eius celeberrimum est De divina omnipotentia. Anno 1828 Petrus a papa Leone XII Doctor Ecclesiae factus est.
In Divina comoedia, poëta Italicus Dantes Alagherius se Petro Damiano in septimo caelo Paradisi incurrere fingit.[1]