Saladinus

Wikidata Saladinus
Res apud Vicidata repertae:
Saladinus: imago
Saladinus: imago
Nativitas: 1138; Tikrit Castle
Obitus: 4 Martii 1193; Damascus
Nomen nativum: يُوسُف بن نجم الدين أيُّوب

Familia

Genitores: Najm ad-Din Ayyub; Sitt al-Mulk Fatma Khatun
Coniunx: Ismat ad-Din Khatun Його сонце
Proles: Noradinus, Al-'Aziz 'Utman, Az-Zahir Ghazi
Familia: Ayyubidae

Memoria

Sepultura: Aziziyeh Madrasa

Saladinus[1][2] vel etiam Salahadinus[3] (Arabice nomine pleniori صلاح الدين يوسف بن أيوب Ṣalāḥ al-Dīn Yūsuf ibn Ayyūb, Tagriti natus anno fortasse 1138; mortuus Damasci die 3 seu 4 Martii 1193), filius Negemedini e stirpe Carduchico, religione Musulmanus Sunnita, fuit ab anno 1174/5 sultanus Aegypti et Syriae; iam anno 1169, harum regionum minister, titulo acclamatus est Almalichus Alnasirus (‏الملك الناصر al-Malik al-Nāṣir scil. "rex dator victoriae").[2]

Saladinus in denario urbis Martyropolis, anno 1189/1190 incuso, depictus

Exercitus suos in partibus Levantinis contra inimicos tam Mahometanos quam Christianos optimo successu conduxit, et praecipue contra regnum Hierosolymitanum et tertiae expeditionis sacrae milites Cruce signatos (duce imprimis Ricardo rege Anglico). Victoriam inclytissimam in proelio ad cornua Hattin anno 1187 commisso reportavit: ibi exercitum Hierosolymitanum devicit, regem Guidonem Leziniacensem captivum tenuit, Reginaldum de Castellione ipse detruncavit. Successioni calipharum Fatimidarum Siitarum, qui Cairi regnabant, finem fecit; regnum calipharum Abbasidarum Sunnitarum Bagdati regnantium corroboravit.

Imperium Saladini, quo tempore ad summam potestatem pervenerat, populos Aegypti, Syriae, Mesopotamiae, Anatoliae orientalis, et Arabiae occidentalis comprehendit. Domum nobilem Ayyubidarum (ex patronymo suo nuncupatam) condidisse habetur; familiam enim suam ad officia superiora promovit successoresque genuit.

  1. De nomine Latino vide e.g. titulum libri: De expugnatione Terrae Sanctae a Saladino libellus
  2. 2.0 2.1 Cf. titulum libri ab Alberto Schultens versi: Vita et res gestae sultani Almalichi Alnasiri Saladini (1732).
  3. Litterae quas Saladinus papae misit sic incipiunt "Rex Salahadinus omnium regum Orientalium potentissimus domino papae". Cf. Ymagines historiarum a Radulpho de Diceto scriptae.

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Nelliwinne