Sociolinguistica

Sociolinguistica est descriptivum effectuum omnium rerum societatis studium, inter quas normae culturae, exspectationes, et contextus de usu linguae et quo modo societas linguae valet. Sociolinguistica a sociologia linguae differt quia sociologia linguae rationem tractat per quam lingua in societate valet, cum autem sociolinguistica rationem tractat per quam societas in lingua valet. Sociolinguistica cum pragmatica magnopere congruit. Cum anthropologia linguistica in historia artissime conectitur, et discrimen harum disciplinarum in dubium vocatum est.^[1]

Sociolinguistica variationem inter greges a certis variabilibus socialibus separatos (e.g., ab ethnicitate, religione, statu sociali, genere, gradibus educationis, aetate) et regulas creatas et adhaesas ad homines in classes sociales vel sociooeconomicas describendos etiam tractat. Quia usus linguae inter locos et classes sociales variat, sociolinguistica sociolectos investigat. Gulielmus Labov, conditor sociolinguisticae saepe habitus, quantitativo variationis et mutationis linguae studio praecipue innotuit,^[2] sociologiam linguae disciplinam academicam reddens.