Back نقش ميشع Arabic مسلة ميشع ARZ Meşa kitabəsi Azerbaijani Estela de Moab Catalan Méšova stéla Czech Mescha-Stele German Mesha Stele English Meŝa-steleo Esperanto Estela de Mesa Spanish سنگ یادبود موآبی Persian
Stela Mesae[1] est lapis monumentum inscriptione Moabitica ornata. Hic lapis (basaltes) antiquissimum linguae monumentum est Hebraicae in abecedariis Phoeniciis valde propinquae. In inscriptione Mesa, rex Moabiticus se cum opera dei Chamos iussu confecisse tum populum suum ex dominatione Regni Israel septentrionalis liberavisse gloriatur.
Stela anno 1868 in Dhiban (Dibon) (a mortuo mari in orientem versus) a missionario Alsatico Friderico Augusto Klein reperta,[2] postea a beduinis (Beni Hamiden dictis) deleta est.[3][4] Cum autem archaeologus Francicus nomine Carolus Clermont-Ganneau exemplar inscriptionis facere iussisset, redintegratio postera, quamvis pars stelae inscriptionisque desit, feliciter cessit.
Lapis restauratus his diebus in Museo Luparensi Lutetiae est, exemplaria in Museo Britannico Londinii, in Museo Iordanico Philadelphiae Iordaniae et in Bibeldorf prope Rietberg. Anno 1958 in Kerak aliud fragmentum similem inscriptionem monstrans reppertum est.
Post Stelam Mesae inventam circa annum 1870 plurimae falsae et corruptae litterae confectae sunt, sic dicta Moabitica.
- ↑ Van Grinsven, P. “FILIUS UNIUS ANNI ERAT SAUL, CUM REGNARE COEPISSET; DUOBUS AUTEM ANNIS REGNAVIT SUPER ISRAEL (I Sam. 13, 1).” Biblica, vol. 7, no. 2, GBPress- Gregorian Biblical Press, 1926, pp. 193–203, http://www.jstor.org/stable/42613588. Ibi p. 197.
- ↑ Hanna Liss: Tanach - Lehrbuch der jüdischen Bibel, Universitätsverlag C. Winter, 3. ed., 2011, ISBN 978-3-8253-5904-1, p. 396
- ↑ Heinrich Graetz: Geschichte der Juden von den ältesten Zeiten bis auf die Gegenwart. Vol. 2.1. Lipsiae 1902, p. 387–392.
- ↑ Haim Goren, Ziehet hin und erforscht das Land. Deutsche Palästinaforschung im 19. Jahrhundert, Wallstein, 2003, p. 212.