Synechismus (Graece συνεχής 'continuus' [< σύν 'simul, una' + ἔχειν 'habere, tenere'] + -ismus), notio philosophica a Carolo S. Peirce proposita,[1] est inclinatio ad res sicut spatium, tempus, et ius continuas habitandas:
Res huius mundi, quae transitoriae philosophis videntur, continuae non sunt. Ex atomis separatis constant; non dubium est quin puncta Boscoviciana sint. Res profecto continuae, spatium, et tempus, et ius, aeternae sunt.[2][3]
Synechismus habet proprietatem necessariam in coniectura philosophica continuitatem esse. Negat omnes tantummodo notiones esse, similiter omnia tantummodo materiam, et dualismum mentis-materiae esse. Secundum Peirce, synechismus affirmationem Parmenidis palam negat, quae declarat "Ens est, et non ens nihil."
Synechologicus, nomen adiectivum, eodem sensu lato adhibetur; synechologia est ratio continuitatis vel causae universae; synechia in ophthalmologia morbidam partium unionem significat.
Nexus interni
- ↑ "The Law of Mind", Monist, ii. 534, reimpressus (Collected Papers of Charles Sanders Peirce v. 6, paragraphae 102-163) (Essential Peirce 1, pp. 312-333).
- ↑ Anglice: "The things of this world, that seem so transitory to philosophers, are not continuous. They are composed of discrete atoms, no doubt Boscovichian points. The really continuous things, Space, and Time, and Law, are eternal."
- ↑ Ketner 1992:115.