Back (13) Egeria ALS 13 إجيريا Arabic 13 اجيريا (كويكب) ARZ 13 Egeria AST (13) Эгерыя Byelorussian 13 Егерия Bulgarian (13) Egèria Catalan (13) Эгерия CE Egeria (planetka) Czech (13) Egeria German
 | |
| Eegenschafte vum Orbit | |
|---|---|
| Orbittyp | Haaptceintureasteroid |
| Bezuchspositioun | Equinoxe: J2000.0 |
| Grouss Hallefachs | 2,575 A.E. |
| Exzentrizitéit | 0,0858 |
| Sideresch Ëmlafzäit | 4 a 48 d |
| Mëttel Bunnvitess | 18,5 km/s |
| Inklinatioun | 16,54 Grad |
| Physikalesch Eegenschaften | |
| Duerchmiesser | 217 × 196 km |
| Mass | 9,4 • 1018kg |
| Mëttel Dicht | zirka 2 g/cm3 |
| Rotatiounsperiod | 7 h 3 min |
| Albedo |
geometresch Albedo: 0,083 ± 0,007 Radar-Albedo: 0,059 ± 0,023[1]. |
| Absolut Hellegkeet | 6,7M |
| Spektralklass |
Tholen-Klassifikation: G SMASS-Klassifikation: Ch |
| Entdeckung | |
| Entdecker | Annibale de Gasparis |
| Entdeckungsdatum | 2. November 1850 |
| Plaz | Neapel |
Den (13) Egeria ass en Asteroid vun der Haaptasteroidenceinture
Den Egeria gouf den 2. November 1850 vum Annibale de Gasparis als dräizéngten Asteroid entdeckt.
Den Himmelskierper gouf no der Quellnymph Egeria aus der réimescher Mythologie genannt.
- ↑ Christopher Magri, Michael C. Nolan, Steven J. Ostroc, Jon D. Giorgini: A radar survey of main-belt asteroids: Arecibo observations of 55 objects during 1999–2003. In: Icarus. Nummer 186, 2007, S. 137, DOI:10.1016/j.icarus.2006.08.018