E Konsonant (oder eng Consonne) bezeechent an der Phoneetik e Sproochlaut bei deem senger Artikulatioun de Stëmmtrakt méi enk gëtt an domat den Ootmungsloftstroum ganz oder deelweis blockéiert gëtt, wouduerch et zu Turbulenzen (Loftwierbelen) kënnt, déi een héiert.
Buschtawe vun der geschriwwener Sprooch wéi B, C, D, F, G… si Konsonantbuschtawen, ginn awer am allgemenge Sproochgebrauch och als „Konsonant“ bezeechent.
De Konsonante géintiwwer stinn d'Vokalen, bei deenen de Loftstroum ongehënnert ass.